Μία Ημέρα για τους Μετανάστες. Είναι αρκετή;

Εκδήλωση αφιερωμένη στους μετανάστες διοργανώνει στις 18 Δεκεμβρίου το Υπουργείο Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ένταξης Υπηκόων Τρίτων Χωρών, στην Πλατεία Κουμουνδούρου. Πρόκειται για την πρώτη εκδήλωση που διοργανώνει το Υπουργείο με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Μετανάστη.

Με κεντρικό σύνθημα «Feels Like Home»/«Σαν Στο Σπίτι Σας», το πρόγραμμα διαπλέκει φεστιβάλ μουσικής και κουζίνας με bazaar έργων τέχνης. Τα μουσικά και χορευτικά σύνολα που συμμετέχουν, τα φαγητά και τα προϊόντα, καθώς επίσης και τα έργα τέχνης είναι παραδοσιακά, προερχόμενα από τις χώρες προέλευσης των μεταναστών που λαμβάνουν μέρος.

"Η πρωτοβουλία στοχεύει στην εμπέδωση θετικού κλίματος μεταξύ Ελλήνων και ξένων και μεταξύ των κοινοτήτων των μεταναστών", δήλωσε η Υπερνομάρχης Αθηνών-Πειραιώς Ντίνα Μπέη, αναφερόμενη στην εκδήλωση. Σκοπός τίθεται, επομένως, η προαγωγή της έννοιας της πολυπολιτισμικότητας και η εξοικείωση των πολιτών της Αθήνας με το «ξένο» στοιχείο. Η συναναστροφή των Αθηναίων με ανθρώπους που διαθέτουν διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο και διαφορετικές παραδόσεις αποτελεί στοιχείο της καθημερινότητας. Σε καθοριστικό παράγοντα για την προώθηση της συνεργασίας των γηγενών πολιτών με τους μετανάστες και στη δημιουργία ενός φιλόξενου τόπου διαβίωσης ανάγεται, λοιπόν, η κατανόηση της πολιτισμικής διαφορετικότητας του συνανθρώπου και ο σεβασμός στις παραδόσεις του.

Τον επίσημο χαιρετισμό πρόκειται να απευθύνει η υφυπουργός Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Θεοδώρα Τζάκρη, ενώ το μουσικό κομμάτι της εκδήλωσης θα πλαισιώσουν το γεωργιανό σχήμα «Ο Καύκασος», το ινδικό σχήμα «Punjab Indian Group», το νοτιο-αφρικανό σχήμα «Mandela's Girls», το μαροκινό σχήμα «Abdelghani», καθώς και το αλβανικό συγκρότημα, «Adriatica». (Για πληροφορίες σχετικά με την εκδήλωση: Advocate A.E., Μαρίνα Λιμπέρη, 210 6931006, mliberi@advocate-bm.gr)

Η Ημέρα του Μετανάστη
Η 18η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως η «Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη» από τη Γενική Σύνοδο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών μόλις στις 4 Δεκεμβρίου του 2000. "Υπάρχουν πολλά στοιχεία ότι οι μετανάστες, και ειδικότερα οι γυναίκες και τα απροστάτευτα παιδιά, συνήθως δεν έχουν πρόσβαση στην περίθαλψη και εκπαίδευση", είχε δηλώσει ο τότε Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν.

Η απόφαση λήφθηκε στη βάση των διατάξεων της Διεθνούς Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την ελευθερία και την ισότητα όλων των ανθρώπων όσον αφορά στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα, χωρίς κανενός είδους διακρίσεις. Αιτία της, δε, αποτέλεσε ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός μεταναστών σε ολόκληρο τον κόσμο, καθώς εκτιμήσεις των Ηνωμένων Εθνών ανέφεραν ότι το 2000 είχαν μεταναστεύσει περί τα 175 εκατομμύρια άνθρωποι, εκ των οποίων περίπου 159 εκατομμύρια είχαν αναγνωριστεί ως διεθνείς μετανάστες και 16 εκατομμύρια ως πρόσφυγες.

Η δεδομένη ημερομηνία επιλέχθηκε διότι ακριβώς δέκα χρόνια πριν, στις 18 Δεκεμβρίου 1990, τα Ηνωμένα Έθνη είχαν υιοθετήσει τη Διεθνή Συνθήκη για την Προστασία των Δικαιωμάτων Όλων των Μεταναστών και των Μελών των Οικογενειών τους.

Τη συγκεκριμένη, λοιπόν, Παγκόσμια Ημέρα καλούνται να τηρούν κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών, διακυβερνητικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις, συμμετέχοντας στη διάδοση πληροφοριών σχετικών με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες των μεταναστών, καθώς επίσης και προωθώντας την ανταλλαγή εμπειριών και το σχεδιασμό δράσεων για την εξασφάλιση της προστασίας τους.

Σήμερα, ο σεβασμός και η συμμετοχή των κρατών στην Παγκόσμια Ημέρα του Μετανάστη είναι κεφαλαιώδους σημασίας. 200 εκατομμύρια άνθρωποι, το 3% του παγκόσμιου πληθυσμού, υπολογίζεται πως ζουν, το 2009, εκτός της χώρας όπου γεννήθηκαν.

"Η μετανάστευση μπορεί να αποτελέσει ένα θετικό και χρήσιμο βίωμα για τους ίδιους τους μετανάστες, για τις κοινωνίες προέλευσης και τις κοινωνίες υποδοχής. Ωστόσο, η πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν πολλοί μετανάστες είναι οι διακρίσεις, η εκμετάλλευση και η κακοποίηση. Οι μετανάστες γίνονται συχνά στόχοι λεκτικού μίσους, διωγμών και βίας. Κατηγορούνται άδικα για την τέλεση εγκλημάτων ή ως υπεύθυνοι για τις οικονομικές δυσκολίες, ενώ υφίστανται εκτεταμένες διακρίσεις", υπογραμμίζει ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι-Μουν, απευθύνοντας μήνυμα εν όψει της Ημέρας. "Η παγκόσμια οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση έχει κάνει τους μετανάστες περισσότερο ευάλωτους. Πολλές χώρες έχουν εντείνει τους περιορισμούς στη μετανάστευση, ενώ έχουν υιοθετήσει αυστηρότερα μέτρα για την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης. Αυτού του είδους τα μέτρα μπορεί να αυξήσουν την εκμετάλλευση και την κακοποίηση. Μπορούν επίσης να ενισχύσουν την εντύπωση ότι οι μετανάστες ευθύνονται εν μέρει για τις συνέπειες της κρίσης, τροφοδοτώντας την ξενοφοβία και τις ξενοφοβικές συμπεριφορές", συνεχίζει.

Και οι υπόλοιπες ημέρες του στην Ευρώπη…
Το δικαίωμα στη ζωή, την αξιοπρέπεια και την ιατρική περίθαλψη των μεταναστών και όσων αιτούνται άσυλο ζητούν από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ) σε Δελτίο Τύπου που εξέδωσαν για την Ημέρα του Μετανάστη. Δικαιώματα κατοχυρωμένα που θα έπρεπε να θεωρούνται από όλους δεδομένα γίνονται ακόμη και σήμερα αντικείμενο συζητήσεων και αγώνων.

Οι άνθρωποι αυτοί "χωρίς τα απαιτούμενα έγγραφα βρίσκονται αντιμέτωποι με όλο και πιο αυστηρές πολιτικές περιορισμού της μετανάστευσης, γεγονός που έχει σοβαρές επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική τους υγεία", αναφέρουν οι ΓΧΣ. Υψηλά, μάλιστα, είναι τα ποσοστά κατάθλιψης, άγχους και μετα-τραυματικού στρες των μεταναστών χωρίς έγγραφα που βρίσκονται σε ασφυκτικά γεμάτα και χωρίς καν τις στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής κέντρα κράτησης σε Ελλάδα και Μάλτα.

Η δοκιμασία των μεταναστών κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους είναι μεγάλη. "Πρόκειται για έναν ευάλωτο πληθυσμό που πραγματοποιεί ένα πολύ δύσκολο ταξίδι κατά τη διάρκεια του οποίου αντιμετωπίζει συχνά τη βία και την εκμετάλλευση. Όταν τελικά αυτοί οι άνθρωποι φτάσουν στην Ευρώπη, ελπίζοντας ότι αυτό θα είναι και το τέλος των τραυματικών γεγονότων που έχουν βιώσει, βρίσκονται αντιμέτωποι με την κράτηση, με φρικτές συνθήκες διαβίωσης, περιορισμένη πρόσβαση στην ιατρική περίθαλψη και κοινωνικό αποκλεισμό. Είναι εξαιρετικά σημαντικό οι μεταναστευτικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αποπνέουν σεβασμό στη ζωή και την αξιοπρέπεια αυτών των ανθρώπων επιτρέποντάς τους την πρόσβαση στην ιατρική περίθαλψη και την ψυχολογική υποστήριξη", υποστηρίζει η σύμβουλος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε θέματα ανθρωπιστικής βοήθειας, Liesbeth Schockaert.

Πηγές:
http://www.msf.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2161&Itemid=235
http://www.google.com/hostednews/epa/article/ALeqM5geF_P9XJUkryPDvF05deJPhkAb6Q
http://www.ana.gr/anaweb/user/showprel?service=3&maindoc=8240841
http://www.voanews.com/greek/archive/2002-12/a-2002-12-19-10-1.cfm
http://www.google.com/hostednews/epa/article/ALeqM5gND8ST2fVfiDjtMMVKfTnsrXUcfw
http://www.ana.gr/anaweb/user/showplain?maindoc=8240262&maindocimg=8240288&service=143
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=304865&dt=15/12/2009
http://daccess-dds-ny.un.org/doc/UNDOC/GEN/N00/564/97/PDF/N0056497.pdf?OpenElement
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_14/12/2009_314318
www.un.org/Depts/dhl/events/migrants/index.html
http://www.sansimera.gr/worldays/85
http://daccess-dds-ny.un.org/doc/RESOLUTION/GEN/NR0/565/47/IMG/NR056547.pdf?OpenElement

06-12-2009: Εκδηλώσεις μνήμης υπό τη «μηδενική ανοχή» της κυβέρνησης ή Πώς η Αθήνα δεν κάηκε το φετινό Δεκέμβρη.

Περισσότερες από 850 προσαγωγές και 172 συλλήψεις σε ολόκληρη την Ελλάδα συνθέτουν τον απολογισμό του τριήμερου των εκδηλώσεων στη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ο οποίος στις 6 Δεκεμβρίου ένα χρόνο πριν έπεσε νεκρός στα Εξάρχεια από σφαίρα αστυνομικού εν υπηρεσία. Ανάμεσα στους συλληφθέντες 60 αλλοδαποί 24 διαφορετικών εθνικοτήτων (Αλβανοί, Ρουμάνοι, Γεωργιανοί, Βούλγαροι, Ουκρανοί, Σέρβοι, Πολωνοί, Τσέχοι, Λετονοί, Φιλανδοί, Νορβηγοί, Ελβετοί, Γερμανοί, Βέλγοι, Γάλλοι, Άγγλοι, Ισπανοί, Ιταλοί, Αμερικανοί, Πακιστανοί, Ιορδανοί, Αφγανοί, Μαροκινοί και Σύριοι) και 14 ανήλικοι.
Οι πρώτες συλλήψεις έγιναν το απόγευμα του Σαββάτου όταν αστυνομικοί, παρουσία εισαγγελέα, πραγματοποίησαν έρευνα στον «Αυτοοργανωμένο χώρο αλληλεγγύης και ρήξης» “ΡΕΣΑΛΤΟ” στο Κερατσίνι. Σύμφωνα με πληροφορίες της Αστυνομίας, ο συγκεκριμένος χώρος λειτουργούσε ως παρασκευαστήριο εκρηκτικών υλικών και ορμητήριο επιθέσεων. Ανάμεσα στους 22 που συνελήφθησαν με κατηγορίες για σύσταση και συμμορία σε βαθμό κακουργήματος, καθώς και για φθορές σε βαθμό πλημμελήματος, βρέθηκαν και τα παιδιά του πρώτου Αντιπρόεδρου της Βουλής, βουλευτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κ. Γρηγόρη Νιώτη. Το ίδιο βράδυ συνελήφθησαν άλλα 41 άτομα, επειδή παραβίασαν την πόρτα του Δημαρχείου Κερατσινίου, προχώρησαν σε κατάληψή του και προκάλεσαν φθορές στο εσωτερικό του. Νωρίτερα τα ίδια άτομα είχαν τοποθετήσει εμπόδια στους δρόμους γύρω από το Δημαρχείο για να αναχαιτίσουν τους αστυνομικούς να πλησιάσουν, στους οποίους και επιτέθηκαν με πέτρες και άλλα αντικείμενα, όταν τελικά προσέγγισαν το χώρο.
«Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε» ήταν η απάντηση των χιλιάδων διαδηλωτών που κατέβηκαν στους δρόμους τις δύο επόμενες ημέρες. Δίπλα και απέναντί τους διατάχθηκαν να εκτελέσουν υπηρεσία περίπου 6000 αστυνομικοί. Η οικογένεια του Αλέξη Γρηγορόπουλου παραμονές της επετείου είχε απευθύνει έκκληση για ειρηνικές εκδηλώσεις, προκειμένου να τιμηθεί η μνήμη του παιδιού τους. Δεν βρήκαν, ωστόσο, απήχηση, με αποτέλεσμα αρκετές σπασμένες βιτρίνες καταστημάτων και τραπεζών, καμμένους κάδους και αυτοκίνητα, σπασμένα οχήματα της Ελληνικής Αστυνομίας.
Την Κυριακή το απόγευμα κουκουλοφόροι κατέλαβαν την Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών, πέταξαν πέτρες στις εκεί διμοιρίες των Μ.Α.Τ., έβαλαν φωτιές σε κάδους, αντικατέστησαν την ελληνική σημαία στης ταράτσας του κτιρίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης με εκείνη των αναρχικών και έκαψαν τη γαλανόλευκη. Στην προσπάθεια κατάληψης της Πρυτανείας, οι κουκουλοφόροι επιτέθηκαν στον πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών, Χρήστο Κίττα, ο οποίος νοσηλεύτηκε με εγκεφαλική διάσειση στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο. «Ωμό και απροκάλυπτο φασισμό» χαρακτήρισε η υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, τις «εγκληματικές ενέργειες που ακολούθησαν με την επίθεση εναντίον του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών» και δήλωσε ότι πρόκειται για πράξεις του κοινού ποινικού δικαίου, χωρίς πολιτική και κοινωνική υφή. Για τον εντοπισμό δε των δραστών της απόπειρας ανθρωποκτονίας σε βάρος του πρύτανη, ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών διέταξε κατεπείγουσα προκαταρκτική εξέταση για.
Παράλληλα, σχηματισμός δικογραφίας διατάχθηκε και για τον τραυματισμό της 61χρονης διαδηλώτριας Αγγελικής Κουτσουμπού, η οποία παρασύρθηκε από μοτοσικλέτα αστυνομικού της Ομάδας Δ την Κυριακή στην Πλατεία Συντάγματος. «Δεν ήταν τροχαίο! Πήραν φόρα και την χτύπησαν, και μετά επέστρεψαν και την ξαναχτύπησαν με κλομπ», υποστήριξε στο NewsIt.gr ο σύζυγός της.
Ο κατάλογος των τραυματισθέντων στις τρεις ημέρες εκδηλώσεων συμπληρώνεται από μία γυναίκα που δέχτηκε πέτρα στο κεφάλι στην οδό Πανεπιστημίου 23, σε κατάστημα όπου εργαζόταν, έναν άντρα που δέχτηκε πέτρα στον αστράγαλο στην πλατεία Κλαυθμώνος και περισσότερους από 30 αστυνομικούς, ένας εκ των οποίων βρίσκεται σε πολύ σοβαρή κατάσταση.
Οι εκδηλώσεις μνήμης, τα επεισόδια, οι καταλήψεις Πανεπιστημιακών Σχολών, οι προσαγωγές και οι συλλήψεις δεν περιορίστηκαν στην πρωτεύουσα. Στη Θεσσαλονίκη, την Ξάνθη, την Κομοτηνή, το Βόλο, την Καρδίτσα, την Πάτρα, το Αγρίνιο, την Ρόδο, το Ηράκλειο και τα Γιάννενα οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, οι παρεμβάσεις και οι επιθέσεις ήταν εξίσου έντονες.

Πηγές:
www.zougla.gr
news.bbc.co.uk
www.cnn.com
www.astynomia.gr
www.newsit.gr
www.yptp.gr

Πολεμώντας την πανδημία...

Ρεκόρ κρουσμάτων νέας γρίπης στα μέσα του Δεκέμβρη αναμένουν οι Έλληνες επιστήμονες, σύμφωνα με τα έως τώρα δεδομένα. Διανύουμε τη δεύτερη με τρίτη εβδομάδα του πανδημικού κύματος, το οποίο συνολικά διαρκεί περί τις έξι με οκτώ εβδομάδες, σύμφωνα με δηλώσεις στην εφημερίδα «ΝΕΑ» του λοιμωξιολόγου και συνεργάτη του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων κ. Σωτήρη Τσιόδρα.
Ένας 74χρονος με ιστορικό κακοήθειας που νοσηλευόταν στην εντατική αποτελεί το 13ο θανατηφόρο κρούσμα της νέας γρίπης, ενώ στους 23 έχουν ανέλθει σήμερα, 25-11-2009, οι νοσηλευόμενοι σε σοβαρή κατάσταση στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας της χώρας, αφού προστέθηκαν σε αυτούς χθες πέντε ακόμη. Ανάμεσά τους μία έγκυος 35 ετών και τρεις παχύσαρκοι, εκ των οποίων οι δύο πάσχουν από χρόνιες παθήσεις.
Παρότι πάνω από 36.000 άτομα έχουν εμβολιαστεί στα εμβολιαστικά κέντρα σε λιγότερο από δέκα ημέρες, οι ειδικοί εφιστούν την προσοχή και προτρέπουν σε όσο το δυνατόν ταχύτερο εμβολιασμό, προκειμένου να δημιουργηθεί «τείχος ανοσίας» από πέραν του 40% του πληθυσμού και να επιβραδυνθεί η εξάπλωση της διασποράς του ιού.
Αυτή τη βδομάδα ο εμβολιασμός συνεχίζεται με τους πάσχοντες από χρόνια νοσήματα, τους παχύσαρκους, τις εγκύους, τους φοιτούντες σε ειδικά σχολεία, τους αιμοδότες και όσους φροντίζουν βρέφη μικρότερα των έξι μηνών. Την επόμενη εβδομάδα ακολουθεί ο εμβολιασμός του υγιούς πληθυσμού, 18-49 ετών.
(Πληροφορίες για τα εμβολιαστικά κέντρα- Κέντρα υγείας, ιατρεία ΙΚΑ που λειτουργούς παράλληλα με τα νοσοκομεία στην τηλεφωνική γραμμή 1135 και στην ιστοσελίδα www.keelpno.gr)
Στο μεταξύ, η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών πρόκειται να εισηγηθεί στην Επιτροπή Πανδημίας την κατάργηση της ακόμη μη παραληφθείσης παραγγελίας από τη φαρμακευτική εταιρεία Sanofi-Ρasteur, εμβόλιο της οποίας δεν είναι επιστημονικά επαρκώς τεκμηριωμένο ως προς την αποτελεσματικότητα και την ασφάλειά του, ενώ αφήνει ακάλυπτους τους εμβολιασθέντες σε περίπτωση μετάλλαξης του ιού. Ταυτόχρονα, το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων και ο Ε.Ο.Φ., αναφερόμενοι στις σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις που προκάλεσε το εμβόλιο Αrepanrix της εταιρείας GlaxoSmithΚline στον Καναδά, τόνισαν ότι το εμβόλιο της ίδιας εταιρείας που χρησιμοποιείται στην Ελλάδα είναι διαφορετικό και ο κίνδυνος να εμφανιστούν αλλεργικές αντιδράσεις ιδιαίτερα μικρός.
Εμπόδια στην αύξηση του ρυθμού εξάπλωσης του ιού προσπαθεί να θέσει και το Υπουργείο Παιδείας με τρεις διαφορετικές εγκυκλίους που απέστειλε χθες σε όλες τις σχολικές μονάδες της χώρας. Εντάσσει, λοιπόν, και τους εκπαιδευτικούς στους υπηρετούντες σε «υπηρεσίες απαραίτητες για την εύρυθμη λειτουργία του Κράτους» και συστήνει τον προληπτικό εμβολιασμό τους για τη νέα γρίπη από την Τρίτη 1η Δεκεμβρίου. Επιπλέον, θέτει περιορισμούς στη συμμετοχή μαθητών με συμπτώματα της γρίπης τύπου Α σε σχολικές εκδρομές στο εξωτερικό και, τέλος, προβλέπει τη διαδικασία προσωρινής- προληπτικής αναστολής λειτουργίας των σχολικών μονάδων.
Μέχρι στιγμής, από αύριο, Πέμπτη 26 Νοεμβρίου, και για μία εβδομάδα έχει αποφασιστεί από τις αρμόδιες Νομαρχίες, αναστολή λειτουργίας, ολοκληρωτικά ή κατά τμήματα, 35 νηπιαγωγείων, 89 δημοτικών σχολείων και 98 γυμνασίων- λυκείων και μίας ιδιωτικής Σχολής συνολικά σε Αθήνα και Πειραιά, τα οποία έρχονται να προστεθούν στα ήδη 146 σχολεία, 753 τμήματα και 194 τάξεις που παραμένουν σήμερα κλειστά.

Πηγές
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=301189&dt=25/11/2009
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1078572
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=301188&dt=25/11/2009
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4547765
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1746493
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=301334&dt=25/11/2009
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=301337&dt=25/11/2009
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1746193

Εν αναμονή έξαρσης της νέας γρίπης

Ρεκόρ κρουσμάτων νέας γρίπης στα μέσα του Δεκέμβρη αναμένουν οι Έλληνες επιστήμονες, σύμφωνα με τα έως τώρα δεδομένα.

20 χρόνια από την πτώση του «τείχους της ντροπής»

Υπό τον ήχο του ύμνου του Βερολίνου «Berliner Luft» (Αέρας του Βερολίνου), ερμηνευμένο από τον ισπανό τενόρο Πλάθιντο Ντομίνγκο, γιορτάστηκε στις 9 Νοεμβρίου η 20ή επέτειος από την εξάλειψη του Σιδηρούν Παραπετάσματος.
Πυροτεχνήματα, υπαίθριες συναυλίες, αναπαράσταση της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου με το «γκρέμισμα» ενός πολύχρωμου ντόμινο μήκους 1,5 χιλιομέτρου τα κομμάτια (ύψους 2,5 μέτρων και βάρους 20 κιλών το καθένα) του οποίου είχαν ζωγραφίσει 15.000 παιδιά, και δημιουργία μιας ανθρώπινης αλυσίδας 100.000 ατόμων, την οποία δεν πτόησε η συνεχής βροχή, συμπλήρωσαν τις εορταστικές εκδηλώσεις με τον έντονα συμβολικό χαρακτήρα στην Πύλη του Βραδενβούργου.
Η επικεφαλής των εκδηλώσεων, Γερμανίδα Καγκελάριος κ. Άγκελα Μέρκελ, ο τελευταίος πρόεδρος της Σοβιετικής Ένωσης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και ο πρώην πρόεδρος της Πολωνίας και ηγέτης του συνδικάτου «Αλληλεγγύη» διέσχισαν πεζή το παλιό συνοριακό φυλάκιο στην Μπορνχόλμερ Στράσε, το πρώτο σημείο του Τείχους που άνοιξε πριν 20 χρόνια, ενώ η κ. Μέρκελ μαζί με τους 30 και πλέον υψηλούς προσκεκλημένους της διέσχισαν και την Πύλη του Βραδενβούργου.
«Η γερμανική ενοποίηση δεν έχει ολοκληρωθεί», υπογράμμισε η γερμανίδα καγκελάριος, δεδομένου ότι ακόμη υφίστανται θεσμικές διαφορές μεταξύ Δύσης και Ανατολής.
Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και η αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, η οποία έκανε λόγο για «πτώση των τειχών του 21ου αιώνα» με τη στενότερη συνεργασία Ευρώπης και Αμερικής.
Το «παρών» στους εορτασμούς έδωσαν, μεταξύ άλλων, ο γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, ο ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν, ο έλληνας πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν, ενώ ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα μέσω βιντεοσκοπημένου μηνύματος τόνισε ότι «…η ανθρώπινη μοίρα εξαρτάται από το τί θα κάνουν οι άνθρωποι με αυτήν».

Πηγές: http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathbreak_1_09/11/2009_306747
http://www.dw-world.de/dw/article/0,,4877647,00.html
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1072610
http://news.ert.gr/el/kosmos/eyropi/29420-eikosi-xronia-apo-tin-ptosi-tou-teixous

Περικλής Παναγόπουλος: Ο άνθρωπος των οριακών αποφάσεων και των μεγάλων στιγμών.

Με πλέον της τριακονταετίας παρουσία στο προσκήνιο της ελληνικής ναυσιπλοΐας, ο πατέρας των Superfast Ferries, Περικλής Παναγόπουλος, έγινε το τελευταίο δεκαπενθήμερο το πρόσωπο των ημερών για διόλου ευχάριστο λόγο. Ο 74χρονος σήμερα πατριάρχης της ελληνικής ακτοπλοΐας δεν επανήλθε στην ενεργό δράση, μετά την πρόσφατη αποχώρησή του μόλις το Φεβρουάριο του 2008 –αν μπορεί να ειπωθεί ότι αποχώρησε πραγματικά-, αλλά βρέθηκε στο επίκεντρο μιας γιγαντιαίας επιχείρησης της αστυνομίας και με όλα τα φώτα στραμμένα πάνω του, έχοντας τον ρόλο του για οκτώ ημέρες απαχθέντος από ενόπλους.
«Άρχοντα και πατριάρχη με κεφαλαία γράμματα» χαρακτήρισε τον για σειρά ετών πρόεδρο του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας (πρώην Ένωση Εφοπλιστών Επιβατηγών Πλοίων), ο οποίος πέτυχε να ενώσει όλο το χώρο κάτω από τη σκέπη του και τη σοφία του, ο Γεράσιμος Αγούδημος, με αφορμή τα γεγονότα των τελευταίων ημερών.
Είναι αλήθεια ότι ο «Περικλής της ναυτιλίας» με διορατικότητα έκανε τις απαραίτητες κινήσεις προκειμένου καθιερωθεί στο χώρο της ναυτιλίας και χαράξει τη δική του πορεία.
Με εμμονή στα καινούρια πλοία και τις καινοτομίες, αποστροφή για οποιασδήποτε μορφής σκουριές, έρωτα για την ελληνική σημαία και μότο «ό,τι κι αν κάνεις πρέπει να το κάνεις καθαρά», γιατί «η εντιμότητα είναι το καλύτερο όπλο για να ανταπεξέλθεις, έστω και μέσα σε έναν κόσμο που δεν το αισθάνεται. Θα εμπνέεις εμπιστοσύνη, θα έχεις απόλυτη κατανόηση» πέτυχε, όπως αποδεικνύεται στις επόμενες 932 λέξεις…

Άνθρωπος του κόσμου και των ανοικτών οριζόντων
Η ενασχόληση του Περικλή Παναγόπουλου με τη ναυσιπλοΐα ήρθε απολύτως φυσικά. Γεννημένος στην Αθήνα, ο γιος του μεσσήνιου Σταύρου, μετανάστη στην Αμερική από τον οποίο ορφάνεψε παιδί, και της Ειρήνης, η οποία προερχόταν από την ομογένεια της Κωνσταντινούπολης, από μαθητής περνάει τον ελεύθερο χρόνο του και τις σχολικές διακοπές του δουλεύοντας στα πλοία της Home Lines Inc. του θείου από τη μεριά της μητέρας του, προστάτη και μέντορά του αείμνηστου εφοπλιστή Ευγένιου Ευγενίδη.
Μετά την αποφοίτησή του από την Ecole Superieur de Commerce της Ελβετίας, εργάζεται στην εταιρεία του Ευγενίδη. Ο θάνατος του τελευταίου βρίσκει το νεαρό Περικλή εργαζόμενο ως εκπαιδευόμενο σε θυγατρική εταιρεία του συγκροτήματος στο Λονδίνο. Ένα χρόνο αργότερα εργάζεται στα γραφεία της εταιρείας στη Γένοβα, όπου γνωρίζει όλα τα τμήματα της εταιρείας, αποκτά εμπειρία και εξειδικεύεται στον τρόπο διαχείρισης της ναυτιλιακής εταιρείας. Καρπός των ετών εργασίας του εκεί αποτέλεσε ο σχεδιασμός του κρουαζιερόπλοιου Oceanic, το οποίο πήρε «σάρκα και οστά» τη διετία 1964-65.
Τα επόμενα χρόνια ο Περικλής Παναγόπουλος μετακινείται διαρκώς, διευρύνοντας τους ορίζοντές του. Από το Παρίσι, όπου εργάζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα στα γραφεία της Home Lines, στο Λονδίνο, όπου ορίζεται passenger manager της εταιρείας και από εκεί στον Πειραιά, όπου το 1965, κλείνοντας τον κύκλο της Home Lines, αναλαμβάνει τη γενική διεύθυνση της Sun Line του εφοπλιστή Μπάμπη Κιοσέογλου. Έξι χρόνια αργότερα παίρνει τη μεγάλη απόφαση να δημιουργήσει τη δική του εταιρεία, τη Royal Cruise Lines, και αποχωρεί από τη Sun Line.

«Τα πάντα πωλούνται, αρκεί να είναι καλή η τιμή. Συναίσθημα με τα αντικείμενα δεν υπάρχει»
Στην Royal Cruise Lines ο Παναγόπουλος μεγαλουργεί και εφαρμόζει όλα όσα καλά γνωρίζει περί διαχείρισης, αλλά μέχρι πρότινος δεν μπορούσε να πράξει στις εταιρείες που εργαζόταν. Σύντομα η εταιρεία του ναυπηγεί δύο κρουαζιερόπλοια υψηλών προδιαγραφών, ενώ διαθέτει και τρίτο μεταχειρισμένο. Και ενώ δεν φαίνεται να υπάρχει ικανός ανταγωνιστής στη διεθνή βιομηχανία για την εταιρεία αυτή που βρίσκεται στο απόγειό της, ο ιδρυτής της αποφασίζει το 1989 να την πουλήσει στη νορβηγική Closter. Τα 300 εκατ. δολάρια τα οποία έλαβε ο Παναγόπουλος για την πώληση της Royal Cruise Lines ήταν μια μάλλον καλή τιμή και σίγουρα αρκετά για να της αποδώσουν το χαρακτηρισμό «πώληση του αιώνα».
Για πρώτη φορά σοκάρει το χώρο. Ο ίδιος, όμως, έχει αρχίσει να διαβλέπει τα πρώτα σημάδια κρίσης στον κλάδο. Οξύτατος ο διεθνής ανταγωνισμός στον τομέα των κρουαζιερών, ελλιπής για τη διάσωση των ελληνικών εταιρειών ο προστατευτισμός στην Ελλάδα, κοσμογονικές οι κοινωνικές και ιστορικές εξελίξεις που αφορούν στην κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και το γκρέμισμα του τείχους του Βερολίνου.

Επιχειρηματική δραστηριότητα
Την ίδια χρονιά ιδρύει την εταιρεία Magna Marine Inc. με την οποία εισέρχεται στη διαχείριση ποντοπόρων εμπορικών πλοίων, ενώ ένα χρόνο αργότερα αγοράζει το 20% εταιρείας που διαχειριζόταν σκάφη αναψυχής και λίγο αργότερα την εισηγμένη στο χρηματιστήριο εταιρεία «Κυλινδρόμυλοι Αττικής», η μετοχή της οποίας μέσα σε λίγους μήνες εκτινάσσεται. Το 1992 ο Παναγόπουλος με τους Γεώργιο Βερνίκο, Κωνσταντίνο Ματαράγκα και Διονύσιο Μελισσηνό αγοράζουν την πλειοψηφία των μετοχών του Ελληνικού Νηογνώμονα. Αναλαμβάνει αρχικά πρόεδρος και ένα χρόνο αργότερα πουλάει το πακέτο μετοχών του στους συνεργάτες του, αποχωρώντας. Την ίδια χρονική περίοδο αγοράζει ποσοστό των μετοχών της τότε μεγαλύτερης ακτοπλοϊκής εταιρείας Strintzis Lines και περνά στην κατοχή του η πλειοψηφία των μετοχών των «Κυλινδρόμυλων Αττικής», οι οποίοι μετονομάζονται σε «Επιχειρήσεις Αττικής» (ΕΠ.ΑΤΤ.). Το 1994 αποχωρεί από την εταιρεία διαχείρισης σκαφών αναψυχής και πουλά τα καταστήματα της ΕΠ.ΑΤΤ..

Ταχύτητα και υψηλές επιδόσεις των νέων πλοίων
Την πώληση των καταστημάτων της ΕΠ.ΑΤΤ. ακολουθεί η παραγγελία στα γερμανικά ναυπηγεία του Bremerhaven δύο υπερσύγχρονων επιβατηγών- οχηματαγωγών πλοίων προς δρομολόγηση στη γραμμή Πάτρα- Ιταλία. Στις 25 Μαρτίου 1995 γίνεται η καθέλκυση των δύο νέων πλοίων «Superfast I» και «Superfast II», με αναδόχους τις χρυσές Ολυμπιονίκες της Βαρκελώνης Βούλα Πατουλίδου και Heike Dreschler, ενώ στο επόμενο τρίμηνο ρίχνονται αμφότερα στις θάλασσες της Μεσογείου και της Αδριατικής, προκειμένου «επιτευχθεί η ταχύτερη απευθείας σύνδεση με τον πλησιέστερο εταίρο μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση».

Εκπλήσσοντας διαρκώς
Το 1999 αποκτά το 48% της Strintzis Lines, παίρνει την απόλυτη κυριαρχία από την οικογένεια Στρίντζη και μετονομάζει το απόκτημά του σε Blue Star Ferries, αλλάζοντας το εμπορικό σήμα και εντάσσοντας σε αυτήν πέντε πλοία (Blue Star Ι, Blue Star ΙΙ, Blue Star Paros, Blue Star Naxos, Blue Star Ithaki).
Τα τελευταία τρία χρόνια εκπλήσσει για ακόμη μία φορά τους ανταγωνιστές του. Η Attica Group γίνεται κάτοχος μεγάλων μεριδίων μετοχών της Hellenic Seaways- Hellas Flying Dolphins και της Minoan Lines, τα οποία πουλάει στον εφοπλιστή Πάνο Λασκαρίδη, αμέσως μόλις αντιλαμβάνεται ότι τα χρήματα που είχε διαθέσει για την αγορά τους έχουν διπλασιαστεί.

Η αποχώρηση
Στις 13 Φεβρουαρίου του 2008, με κλονισμένη την υγεία του, προβαίνει στην πώληση της Attica Group στην εταιρεία MIG του Ανδρέα Βγενόπουλου. Δεν εγκαταλείπει την ενεργό δράση, αλλά περιορίζει τις δραστηριότητές του στην εταιρεία Magna Marine Inc., την οποία εξακολουθεί να διοικεί μαζί με την κόρη του και εισέρχεται στον επόμενο γύρο επιχειρηματικών του πλάνων, καταστρώνοντας νέα σχέδια με το γιο του.

Η οικογένεια
Ο Περικλής Παναγόπουλος έχει αποκτήσει από την πρώτη του σύζυγο, δύο παιδιά, τον Αλέξανδρο και την Ειρήνη. Ο σαραντάρης σήμερα Αλέξανδρος διαθέτει ήδη εικοσαετή εμπειρία στη ναυτιλία. Έχοντας θητεύσει στο πλάι του πατέρα του, πήρε τα απαραίτητα εφόδια προκειμένου διαγράψει τη δική του πορεία. Τη τελευταία δεκαετία δε έχει αναλάβει πιο ενεργό και καθοριστικό ρόλο στην εταιρεία και τις επιχειρηματικές δραστηριότητες της οικογένειας. Η Ειρήνη, από την άλλη, δραστηριοποιείται ομοίως στον τομέα των ferry στο πλάι του πατέρα της, ενώ έχει επίσης εκλεγεί δημοτική σύμβουλος στο δήμο Βουλιαγμένης. Δεύτερη σύζυγός του είναι η Κατερίνα Παναγοπούλου, πρόεδρος του Αθλητικού Σωματείου Γυναικών «Καλλιπάτειρα» και πρέσβειρα της Ελλάδος στο Συμβούλιο της Ευρώπης για θέματα Αθλητισμού και Ευ Αγωνίζεσθαι.

Μεγάλη Παρασκευή στο Βουνό των Κενταύρων

Τσιπουράδικα, λεμονάδα Ε.Ψ.Α. και βόλτες με τον «Μουτζούρη» στο καταπράσινο βουνό.

Στο Βόλο είναι έθιμο μετά την Αποκαθήλωση ένα τσίπουρο με μεζέ. Φημίζεται, άλλωστε, η πόλη για τα πολλά τσιπουράδικα στο Λιμάνι και τις διάφορες γειτονιές του, κάποια από τα οποία είναι στολισμένα με ζωγραφιές του Θεόφιλου. Εδώ τις καθημερινές συχνάζουν εργάτες και εργαζόμενοι μετά τη δουλειά τους, φοιτητές μετά τα μαθήματα και κάθε είδους παρέες, συνεχίζοντας το θεσμό που ξεκίνησαν οι πρόσφυγες της Μικρασίας και συνέχισαν αρχικά οι εργάτες. Παρέες συγκεντρώνονται για να απολαύσουν «εικοσπενταράκια» (σ.σ. φιαλίδια με 25 δράμια τσίπουρο) συνοδευόμενα από μεζέδες σε μικρά πιατάκια. Θαλασσινά που βγαίνουν από τα καΐκια, οστρακοειδή, παστά ψάρια και κάθε είδους τουρσί δένουν απόλυτα με τη γεύση του τσίπουρου και έχουν προ πολλού παραγκωνίσει από το τραπέζι τα κρεατικά. Μετά την Αποκαθήλωση, όλα τους σφύζουν από ζωή. Παραθαλάσσια και μη. Στο Βόλο, αλλά και σε όλο το Πήλιο.
Έχει αρχίσει να μπαίνει η άνοιξη και 7 η ώρα που τελειώνει η περιφορά του Επιταφίου στο Παλαιό Κοιμητήριο του Βόλου, ο ήλιος ακόμη ευνοεί καφεδάκι δίπλα στη θάλασσα. Ανηφορίζω προς Πήλιο. Στα δεξιά το παραδοσιακό εργοστάσιο της «Εταιρείας Ψυγείων Αγριάς», κατά κόσμον «Ε.Ψ.Α.».. Το εργοστάσιο γεννήθηκε από το όραμα των αδερφών Κομαδόπουλων να δημιουργήσουν μια πρότυπη μονάδα εμφιάλωσης στην περιοχή, μαζί με τα ψυγεία. Στα 75 χρόνια ζωής τους τόσο η διάσημη λεμονάδα με την έως σήμερα μυστική συνταγή του Γερμανού Χημικού Otto όσο και τα ποιοτικά ελληνικά αναψυκτικά στο γυάλινο μπουκάλι με τις ανάγλυφες φυσαλίδες και τον ρόμβο, αλλά και οι χυμοί της Ε.Ψ.Α. Α.Ε. κατάκτησαν ολόκληρη την Ελλάδα. Το αφήνω πίσω μου.
Συνοδοιπόρους στην ανάβαση στο Βουνό των Κενταύρων έχω πάντα τις σιδηροδρομικές ράγες που αχνοφαίνονται στην άκρη του οδοστρώματος. Από τα 29 χιλιόμετρα συνολικού μήκους τους τα τελευταία δέκα και κάτι χρόνια χρησιμοποιείται μόνο το τμήμα Άνω Λεχώνια- Μηλιές για τουριστικούς σκοπούς. Ο «Μουντζούρης», τέκνο του Ιταλού μηχανικού Ευάρεστο ντε Κίρικο, μετράει περισσότερο από έναν αιώνα βίου και παλιότερα ήταν ζωτικής σημασίας για την οικονομική ανάπτυξη και την επικοινωνία των χωριών του Πηλίου. Στα Άνω Λεχώνια, ο ροζ βαμμένος σταθμός εκκίνησης του ατμοκίνητου τραίνου που σαββατοκύριακα και αργίες πραγματοποιεί πάλι τα γνώριμα δρομολόγιά του πάνω από τα πέτρινα γεφύρια με τις καμάρες, μέσα από τα δέντρα και τους καταρράκτες. Δρόμος μπροστά.
Στρίβω δεξιά για Καλά Νερά∙ παλιό ψαράδικο χωριό στον ομώνυμο όρμο του Παγασητικού. Σήμερα, αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά παραθαλάσσια θέρετρα στο Πήλιο, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Πεζή στους στενούς δρόμους με τα μικρά σπίτια και τα παραδοσιακά καταλύματα, στην πλειοψηφία τους με πλούσιους και περιποιημένους κήπους. Δεν έχει ακόμη πολύ κόσμο και το χωριό είναι απολαυστικά ήρεμο. Ανθισμένα οπωροφόρα δέντρα, κλήματα, λαχανικά και πολλά λουλούδια κατακλύζουν τα σοκάκια με τις ανοιξιάτικες ευωδιές τους. Μικρά λιθόστρωτα καλντερίμια ξεκινούν από εδώ για να ενώσουν τα χωριά του Πηλίου. Ο περίπατος οδηγεί στην προβλήτα. Πίσω ένας τουριστικός οικισμός που έχει καταφέρει να διατηρήσει την αυθεντική πηλιορείτικη φυσιογνωμία του, πιο πάνω το επιβλητικό καταπράσινο Πήλιον Όρος και μπροστά, πέρα από την ψιλή αμμουδιά, απλώνεται, ως εκεί που φτάνει το μάτι, πεντακάθαρο γαλάζιο. Ο ήχος από τα καΐκια στο βάθος ίσα που φτάνει στη στεριά. Συνοδεύει τον ήλιο που κοκκινίζει στον ορίζοντα και χάνεται σιγά- σιγά πέφτοντας στη θάλασσα. Η βύθισή του σημαίνει την εκ νέου αναχώρησή μου.
Έξοδος από Καλά Νερά, κατεύθυνση προς Κορώπη. Στη διασταύρωση για Τσαγκαράδα αριστερά. «Μηλιές: 7 χιλιόμετρα». Τέλος η ευθεία. Αρχίζει η ανάβαση. Συνεχόμενες στροφές μέσα στο καταπράσινο βουνό. Περνώ τον ιππικό όμιλο και το γεφύρι. Συνεχίζω να ανηφορίζω. Στη δεξιά πλευρά, ο δρόμος περιστασιακά σμίγει με δρομάκια που οδηγούν σε ξωκλήσια ή αρμάγκια. Στην αριστερή, γκρεμός. Στο βάθος του γκρεμού, η θάλασσα. Έχει ήδη νυχτώσει. Στην επόμενη στροφή το βλέμμα υψώνεται. Τα πρώτα σπίτια των Μηλεών έχουν ανάψει τα φώτα και προβάλουν σαν πολύχρωμες πυγολαμπίδες στο σκοτάδι. Μετά το εκκλησάκι των Μακκαβαίων, μένει μία τελευταία στροφή για το χωριό. Απ’ το μισάνοιχτο παράθυρο περνά η μυρωδιά του ξύλου που καίγεται στα μαγκάλια. Άφιξις.
Κόσμος κατευθύνεται στην εκκλησία. Οι Μηλιές έχουν δύο ναούς που λειτουργούν σε τακτική βάση. Όσες χρονιές βρίσκομαι Πάσχα στο χωριό ξεκινώ από τον Άη-Γιώργη. Στο δρόμο για τον Παλαιό Σταθμό, όπου καταλήγει ο «Μουντζούρης», στο δεξί χέρι διακρίνεται μόνο ένα μικρό παρεκκλήσι. Τα δεκάδες σκαλοπάτια δίπλα του οδηγούν στο μικρό πέτρινο ναό.
Τον Επιτάφιο στόλισαν χθες, μετά τη Σταύρωση και έως το ξημέρωμα, οι ανύπαντρες κυρίως κοπέλες του χωριού. Μωβ λουλούδια και λευκούς μεγάλους κρίνους στολισμένος, στους ώμους τεσσάρων αντρών, βγαίνει από την Εκκλησία. Κατηφορίζει ακολουθούμενος από κόσμο στο καλντερίμι. Φτάνει στο δρόμο και προχωρά. Δυο στάσεις· μία στο ξωκλήσι της Αγίας Τριάδας και μία στο Ναό του Αγίου Κωνσταντίνου. Διασχίζει κάθετα τη διασταύρωση και συνεχίζει το δρόμο προς την Πλατεία του χωριού.
Από το δρόμο της πλατείας κατεβαίνει ο άλλος Επιτάφιος και κόσμος με φαναράκια. Έξω από τον παραδοσιακό φούρνο του «ΚΟΡΜΠΑ» ανταμώνουν και ψέλνουν από κοινού το «Αι γενέαι πάσαι». Μετά το «Δι’ ευχών» ακολουθώ τον Επιτάφιο του Ναού των Ταξιαρχών. Κάθε σπίτι που περνά, έχει τα φώτα σβηστά. Φωτίζονται αμυδρά με κεριά ή φανάρια. Κόσμος πολύς. Περνάει το παντοπωλείο του χωριού, το καφέ «Άννα να Ένα Μήλο», το ξενοδοχείο «ΜΥΡΟΒΟΛΙ», το αστυνομικό τμήμα, το φαρμακείο και το καμπαναριό, καταλήγοντας στην πλατεία. Οι φέροντες στους ώμους τον Επιτάφιο στέκονται στην είσοδο της ιστορικής εκκλησίας και τον κρατούν στα χέρια ώσπου να περάσουν κάτω από αυτόν όσοι τον ακολούθησαν ως εκεί.
Μόλις ολοκληρωθούν τα θρησκευτικά καθήκοντα της ημέρας, το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής βρίσκει σχεδόν όλους, ντόπιους και επισκέπτες του Πηλίου, έτσι όπως ξεκίνησε αυτή η διαδρομή. Με εικοσπενταράκια τσίπουρο και πεντανόστιμους νηστίσιμους μεζέδες μες στα μικρά λευκά πιατάκια σε κάποιο από τα τραπέζια της «Αίγλης», το παραδοσιακό ζυθεστιατόριο στην πλατεία των Μηλεών. Το κρύο αντέχεται. Κατά προτίμηση, λοιπόν, τραπεζάκι έξω, στην πλατεία, κάτω από το φύλλωμα του υπεραιωνόβιου πλάτανου. Η παρέα υψώνει τα ποτήρια, χωρίς να τσουγκρίζει και… «Καλή Ανάσταση να έχουμε!».

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΟΥΛΗΣ: «Γιατρός, Πολιτικός, Κεντροδεξιός, Φιλελεύθερος, Αρκάς, Σύντροφος, Πατέρας…»

«Απόλυτα δεσμευμένος στις αρχές της Κεντροδεξιάς και τις αξίες της Νέας Δημοκρατίας, όπως τις εξέφρασε ο Καραμανλής τα 2004» δηλώνει ο αρκάς πολιτικός Πέτρος Τατούλης μία εβδομάδα μετά τη διαγραφή του από το κυβερνόν κόμμα, υπογραμμίζοντας ότι δεν έφυγε αυτός από τη Ν.Δ..

Δείγμα ειλικρίνειας και αξιοπρέπειας πολιτικού το «αντάρτικο» του κ. Τατούλη στη δεδομένη χρονική στιγμή ή άλλος ένα Δούρειος Ίππος;
Γεννημένος στο Καστρί Κυνουρίας, όπου ακόμα μένει σχεδόν τις μισές ημέρες της βδομάδας, ο πενηνταπεντάχρονος ψαρομάλλης ιατρός- χειρούργος, «Πολιτικός, Κεντροδεξιός, Φιλελεύθερος, Αρκάς, Σύντροφος, Πατέρας…», όπως αυτοπροσδιορίζεται, πολιτεύεται με τη Ν.Δ. από το 1984, όταν ήταν μέλος της επιτροπής του εκλογικού αγώνα της στην Αρκαδία για τις τότε Ευρωεκλογές. Ανταποκρινόμενος στη μόδα των 70΄s και τη νεανική διάθεση για επανάσταση, ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την πολιτική με το ριζοσπαστικό Επαναστατικό Κομουνιστικό Κίνημα Ελλάδας και το σύνθημα «Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι». Κατόπιν, μεταπήδησε στη ΔΗΑΝΑ και πρωτοεκλέχθηκε με τη Ν.Δ. πριν δεκαοχτώ χρόνια βουλευτής Αρκαδίας, δίνοντας έκτοτε αδιαλείπτως το παρόν στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
Ευαισθητοποιημένος σε πολλά ζητήματα, έχει διατελέσει μέλος των κομματικών Επιτροπών της Βουλής για τα Ναρκωτικά, το Δημογραφικό Πρόβλημα, την Προστασία των Δασών, Διαρκών Επιτροπών Μορφωτικών και Κοινωνικών Υποθέσεων, της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Προστασίας Περιβάλλοντος και έχει παραστεί, ως ειδικός απεσταλμένος της παράταξής του, στη συνδιάσκεψη της Γενεύης για την επίλυση του Παλαιστινιακού Ζητήματος.
Δραστήριος πολιτικός, έχει να επιδείξει ως Υφυπουργός Πολιτισμού, στη διετή του θητεία, έργο ως προς τα πολιτιστικά θέματα, ιδίως δε στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Έδειξε ενδιαφέρον για αυτά που «θέλουν τα χωριά. Την εκκλησία, την πλατεία και το σύλλογό τους», χειριζόμενος ο ίδιος τις επιχορηγήσεις πολιτιστικών συλλόγων. Γι’ αυτό το λόγο κατηγορήθηκε τότε από την αντιπολίτευση, που υποστήριξε με στοιχεία ότι είχε χορηγήσει περισσότερα από δώδεκα εκατομμύρια ευρώ σε πολιτισμικούς συλλόγους, σωματεία και οργανώσεις, ενώ μέσω θυγατρικής του ΟΠΑΠ είχε δώσει περί τις εκατό επιχορηγήσεις σε συλλόγους της Αρκαδίας.
Πολυγραφότατος. Με δημοσιεύσεις άρθρων, πολιτικού και κοινωνιολογικού περιεχομένου, σε πληθώρα ελληνικών εφημερίδων, πολυάριθμες εισηγήσεις, ομιλίες και παρουσιάσεις.
Υπέρμαχος της κατάργησης των κομματικών οργανώσεων στα Πανεπιστήμια, της διάθεσης όλων των δημοσίων δεδομένων στους πολίτες, της διαφάνειας στο δημόσιο βίο. Αντίθετος στην επιβολή οποιουδήποτε είδους περιορισμών στην ελευθερία των blogs και του διαδικτύου.
Υποστηρικτής της επικοινωνίας με τους πολίτες, άνθρωπος με προοδευτικές αντιλήψεις και σύγχρονη οπτική. Καινοτομεί και χρησιμοποιεί την τεχνολογία προκειμένου προσεγγίσει τη νεολαία. Έχει αναρτήσει προσωπική ιστοσελίδα και είναι μέλος της κοινότητας του facebook. Έχει, μάλιστα, δημιουργήσει εδώ και ένα χρόνο blog, με το οποίο ασχολείται καθημερινά. Μέσω αυτού πραγματοποιεί απευθείας διάλογο με την κοινωνία, χωρίς να περιστέλλει την ελευθερία λόγου των συνομιλητών του, αφού κατά κανόνα δεν διαγράφεται κανένα σχόλιο. Διαβάζει δε όσα περισσότερα ιστολόγια μπορεί για να παραμένει ενήμερος.
Συζητήσιμος και δεκτικός τόσο σε κριτική όσο και σε προτάσεις. Δεν διστάζει να παρευρεθεί σε σατιρικές εκπομπές με την ίδια ευκολία και τον ίδιο απλό, γεμάτο και κατανοητό λόγο με τον οποίο παρευρίσκεται σε δημοσιογραφικές ή σε συναντήσεις- συζητήσεις με άλλους bloggers.
Λαϊκός άνθρωπος -ή μήπως «λαϊκός ήρωας»- ο Πέτρος Τατούλης είναι για τους Αρκάδες ο δικός τους άνθρωπος, «το καλύτερο παιδί». Χαρισματικός στην επαφή του με τους ανθρώπους, λιτός. Γνωρίζει τους συντοπίτες του με τα μικρά τους ονόματα και οι ντόπιοι του απευθύνονται όπως σε φίλο. Είναι εκείνος που θα τους συνδράμει με όποιον τρόπο δύναται στο «Τοπικό Σύστημα Υγείας» που έχει αναπτύξει, με δεδομένη τη θητεία του ως γιατρός. Είναι εκείνος που δεν θα διστάσει να διανύσει εκατοντάδες χιλιομέτρων ημερησίως προκειμένου δώσει το παρόν σε κάθε κοινωνική εκδήλωση που έχει προσκληθεί.
Για όλους αυτούς τους λόγους έχει να λαμβάνει περί τις 20.000 ψήφους από την Αρκαδία, με τους οπαδούς του να είναι ακόμη περισσότεροι και διακομματικοί. Κάθε ψήφος υπέρ του είναι προσωπική, όχι κομματική.
Στο ενεργητικό του ως πολιτευόμενος εγγράφεται άλλη μία διαγραφή από τη Ν.Δ.. Το Φεβρουάριο του 1998, με απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Κόμματος, διεγράφη για ένα χρόνο, επειδή δεν είχε παρευρεθεί στη Βουλή κατά την ψήφιση της τροπολογίας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για την εξυγίανση των ΔΕΚΟ.
Πολιτικός με ιδεολογία, αξιοπρέπεια και τσαγανό; Πολιτικός με ήθος που αντέδρασε βλέποντας την κυβερνούσα παράταξη, την οποία εκπροσωπεί, να μην έχει υλοποιήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις προς τους πολίτες; Ή εγωιστής που αμφισβήτησε την κυβέρνηση και θυμήθηκε να αντιδράσει «ακραία» και με οξύτητα αφού δεν τύγχανε πλέον υφυπουργός;
Προσωπικό ζήτημα η συμπεριφορά του ως αντίδραση στην προσπάθεια Μαξίμου και Ρηγίλλης να τον αναγκάσουν σε σιωπή ή πολιτική αυτο-οριοθέτηση στη νεκρή ζώνη μεταξύ κυβερνόντος κόμματος και αντιπολίτευσης; Κι αν είναι το δεύτερο, κατά πόσο είναι μόνος του;
Πολιτικός που βλέπει μακριά, πιστεύοντας ότι το θέμα της διαφάνειας θα οδηγήσει στο τέλος το δικομματισμό και στην απαρχή μιας νέας φάσης «καθαρής» διακυβέρνησης του τόπου; Ή μετριοπαθής πολιτικός, «λάιτ», ο οποίος μεριμνά πρωτίστως για την εξυπηρέτηση προσωπικών του συμφερόντων;
Μέχρι πρότινος βολεμένος και σήμερα κομπάρσος στο κυβερνητικό σανίδι ή φύσει επαναστάτης που επιλέγει με τη στάση και τον τρόπο του να μείνει στην πολιτική με τους δικούς του όρους, «Χωρίς εκπτώσεις. Χωρίς γραμμάτια»;
Λαγός d’ une femme («cherchez la femme» πίσω από τη συμπεριφορά του Πέτρου Τατούλη, υποστήριξε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κ. Γ. Καρατζαφέρης) ή αυτόφωτος;
Μήπως επέλεξε- όχι τυχαία- να ξεπεράσει τα όρια στη δεδομένη χρονική στιγμή που διακυβεύονται σημαντικά εθνικά ζητήματα και «το ζητούμενο για όλους στη Ν.Δ. είναι η ενότητα και η υπεύθυνη συμπεριφορά για την αντιμετώπιση των προβλημάτων», όπως χαρακτηριστικά τοποθετήθηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Ευάγγελος Αντώναρος;
Όπως και να έχει, δέχτηκε με ψυχραιμία τη διαγραφή του και συνέχισε, ακόμη και μετά από αυτή, να επιτίθεται με σκληρότητα στον Πρωθυπουργό, χαρακτηρίζοντάς τον «συνένοχο στη διαφθορά.[…] στην ανικανότητα.[…] στην αποτελεσματικότητα».
Όπως και να έχει, ο Πέτρος Τατούλης είναι μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα με φανατικούς οπαδούς, οι οποίοι δεν είναι απαραιτήτως και ψηφοφόροι του, αλλά και σφοδρούς επικριτές.
Όπως και να έχει, ο Πέτρος Τατούλης προκάλεσε ακόμη μία αναστάτωση στα όχι και τόσο λιμνάζοντα ύδατα της Κυβέρνησης και εγείρει ακόμη συζητήσεις γύρω από το όνομά του.
Όπως και να έχει, ο Τατούλης είναι μια προσωπικότητα που «έχει ενδιαφέρον»…

Μετά τις ευρωεκλογές τι;

Μια βδομάδα μετά τις ευρωεκλογές δεν έχουν αλλάξει πολλά. Είναι νωρίς ακόμα ή μήπως δεν πρόκειται, ούτως ή άλλως, κάτι να διαφοροποιηθεί στην καθημερινότητα μας;
Τέλειωσαν και οι ευρωεκλογές. Σταμάτησαν οι στατιστικές μετρήσεις, ξεχάστηκαν τα exit- polls, έπεσε ο προεκλογικός πυρετός. Και όλοι βγήκαν ικανοποιημένοι.
Όσους ανέδειξε η κάλπη νικητές, λογικό κι επόμενο, επειδή επικράτησαν και έχασαν οι αντίπαλοί τους- οι οποίοι τυγχάνουν και κυβερνώντες- την εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος. Οι δεύτεροι επειδή 2% δεν το λες και σπουδαία διαφορά από τους πρώτους- ιδίως όταν αυτή προμηνυόταν γύρω στο 7%. Από τους υπόλοιπους, άλλοι επειδή ανέβηκαν σε ποσοστά λόγω της γενικευμένης «λαϊκής αντίδρασης», άλλοι επειδή είναι φύσει αισιόδοξοι. Οι πολίτες επειδή η αποχή έφτασε το 50%, από αυτούς άλλοι γιατί δεν έχασαν το μπάνιο τους και το πρώτο τριήμερο του καλοκαιριού- γεμάτη η Μύκονος, σου λέει, το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος-, άλλοι επειδή «τιμώρησαν» και έδωσαν να καταλάβουν στους πολιτικούς πόσο δυσαρεστημένος είναι ο λαός από τη στάση τους…
Οι ευρωεκλογές πέρασαν και ξαναγυρίσαμε στην καθημερινότητά μας, χωρίς το σχετικό προεκλογικό πανηγύρι. Για να μην πλήττουμε, όμως, ανακοινώθηκαν τη μεθεπόμενη κιόλας των εκλογών μέτρα για την παράνομη μετανάστευση. Κέντρα Υποδοχής- στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών σε επαρχιακές πόλεις, βαρύτατες ποινές για τους δουλεμπόρους, πτήσεις τσάρτερ της ΕΛ.ΑΣ. μέσα στο καλοκαίρι για την απέλαση παράνομων μεταναστών, ευρωπαϊκή συνεργασία για την «πάταξη» (;) του φαινομένου, ειδικές επιτροπές που θα αποφασίσουν τα υπόλοιπα μέτρα, μεταφορά του ΟΚΑΝΑ σε χώρους που θα υποδείξει το Υπουργείο Υγείας και διευθέτηση θέματος δημιουργίας τεμένους και μουσουλμανικού νεκροταφείου στην Αττική. Ανακοινώσεις που σερβιρίστηκαν με διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης ότι οι αποφάσεις αυτές δεν λαμβάνονται υπό την πίεση του εκλογικού αποτελέσματος και συνοδεύτηκαν από τοποθετήσεις των υπολοίπων κομμάτων. Πιο πρόσφατες δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών κρίνουν, λόγω της εκρηκτικής κατάστασης με τους παράνομους μετανάστες- να σημειωθεί ότι πρόσφατα οι κάτοικοι δίπλα από το παλιό Εφετείο υπέβαλαν πολυσέλιδη αναφορά- καταγγελία προς τους διοικητές των τμημάτων ασφαλείας και τάξης, αιτούμενοι τη χορήγηση μαζικών αδειών οπλοφορίας-, τη «δράση των αναρχικών» ως λιγότερο κρίσιμη και βάζουν την «αντιμετώπισή» της σε δεύτερη μοίρα.
Από την άλλη, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση παλεύει να βρει τον ιδεολογικό της προσανατολισμό και να θέσει στόχους μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια περιπλάνησης, τρέχει να αποδοκιμάζει δηλώσεις βουλευτή της και να τον νουθετεί. Ο συγκεκριμένος, κινούμενος στα όρια της «αποστασίας», κάνει λόγο για ανασυγκρότηση της κεντροδεξιάς πριν τις εκλογές με αλλαγή συμβόλων, ονόματος και προσώπων, τα οποία θα είναι «καθαρά» από σκάνδαλα, αμέμπτου ηθικής με κοινά πιστεύω στις αρχές του κοινωνικού φιλελευθερισμού. Και όλα αυτά με τη συνεργασία ΝΔ και ΛΑ.ΟΣ. και τη συνένωσή τους υπό ενιαία σύμβολα… Και όλα αυτά με την Κυβέρνηση στην οριακή πλειοψηφία των 151 βουλευτών…
Προστίθεται από πάνω και το τελεσίγραφο για την οικονομία της χώρας: «ή μειώνουμε το έλλειμμα ή πραγματικά βουλιάζουμε όλοι μαζί», το οποίο προαναγγέλλει αύξηση ειδικών φόρων κατανάλωσης σε καύσιμα, ποτά, τσιγάρα και κινητά τηλέφωνα από 01-07, φιλόδοξα σχέδια περικοπής κρατικών δαπανών και, όπως πάντα, «πρόσθετα μέτρα».
Τι είναι αυτό που αλλάζει, λοιπόν, μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών;
Μάλλον τίποτα.
Κι ούτε πρόκειται αν δεν αλλάξει νοοτροπία κάθε πολίτης ξεχωριστά.
Αν δεν ενημερωθεί και αντιληφθεί τι θέλει.
Για να επιλέξει σε επόμενο στάδιο ποιους ανθρώπους, έναν προς ένα, θα επιλέξει για να τον εκπροσωπήσουν, ανεξάρτητα από ιδεολογικά στεγανά.

Βία εν οίκω έγκλημα εν δήμω;

Η βία γεννάει βία, αναγκάζοντας γυναίκες και παιδιά, θύματα ταραγμένων οικογενειακών καταστάσεων να ζουν καθημερινά υπό συνθήκες φόβου και απειλής.

Το μέλλον τους σκοτεινό και επικίνδυνο, η προσωπικότητά τους στα όρια της διαταραχής, όπως αυτών που κάποτε τους στιγμάτισαν σωματικά και ψυχικά.

«Δεν έχω νιώσει στοργή, το μητρικό χάδι... ποτέ, δεν ξέρω τι είναι αυτό... πιστεύω πως αν είχα μεγαλώσει αλλιώς θα ήμουν κάτι διαφορετικό, κάτι καλύτερο.... δεν θα έφταιγα εγώ. Τί νομίζεις όλα τα παιδιά εδώ μέσα έχουν τα χειρότερα να σου πουν για τα παιδικά τους χρόνια.», υποστηρίζει 18χρονος κρατούμενος στις Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλού.

Αντίστοιχες μαρτυρίες βίας στους κόλπους της οικογένειας έχουν να καταθέσουν και άλλοι κρατούμενοι των Δικαστικών Φυλακών Κορυδαλλού και των Φυλακών Ανηλίκων του Αυλώνα, οι οποίοι ενεπλάκησαν σε περιπτώσεις οργανωμένου εγκλήματος.

Παιδιά που έχουν υπάρξει αυτόπτες μάρτυρες ψυχολογικής, λεκτικής και σωματικής κακοποίησης της μητέρας τους από τον ίδιο τον πατέρα τους ή έχουν και τα ίδια δεχτεί αντίστοιχες βίαιες συμπεριφορές από έναν από τους δύο γονείς, επιβεβαιώνουν, όπως πιο κάτω ο Α.Β. από τις Φυλακές Κορυδαλλού, πως η βία διδάσκεται και αναπαράγεται.

«Ο μπαμπάς μου ήταν πολύ σκληρός. Αυταρχικός. Ποτέ δεν έκανε διάλογο, μόνο ν' αποφασίζει ήξερε. Ήταν βέβαια άντρας με αρχές, αλλά τί να το κάνεις; Άμα δεν ξέρεις να πλησιάζεις το παιδί σου; Ο μπαμπάς, για να βάζω μυαλό και να γίνω σωστό άτομο στην κοινωνία, έβγαζε την "Αλφα-Ταφ" και με μελάνιαζε στο ξύλο, ή αν δεν την έβρισκε, έβγαζε τη ζωστήρα και με ράπιζε… Χτυπούσε και τη μαμά. Βέβαια... Υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας ατέλειωτες φορές. Η μανούλα μου... Την λάτρευα και την λατρεύω. Ήταν το χρυσό πάπλωμά μου. Πάντα με προστάτευε από τον μπαμπά και ήταν δίπλα μου. Όμως τί να το κάνεις; Και αυτή θύμα ήταν, ίσως και το μεγαλύτερο».

Το φαινόμενο

Ενδοοικογενειακή βία αποτελεί οποιαδήποτε πράξη, παράλειψη ή συμπεριφορά με την οποία προκαλείται άμεσα πραγματική σωματική, σεξουαλική ή ψυχική βλάβη σε οποιοδήποτε μέλος της οικογένειας, η βία που ασκείται με σκοπό την επίτευξη σεξουαλικής επαφής, χωρίς τη συγκατάθεση του θύματος, καθώς επίσης και ο περιορισμός της ελευθερίας, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία.

Οι διάφορες θεωρίες που προσπαθούν να ερμηνεύσουν την κακοποίηση αυτής της μορφής στρέφονται αφενός σε παθολογικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά του ιδίου του ατόμου αφετέρου στο χαρακτήρα του και τη συμπεριφορά του, όπως προκύπτει από τη διαδικασία κοινωνικοποίησής του και τον κοινωνικό του ρόλο.

Από αυτές, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η θεωρία της κοινωνικής μάθησης, σύμφωνα με την οποία ο δράστης έχει μάθει να φέρεται βίαια, καθώς έχει υπάρξει είτε μάρτυρας σκηνών βίας, είτε θύμα βίαιης συμπεριφοράς στην οικογένεια.

Επίσης, φεμινιστικές προσεγγίσεις υποστηρίζουν ότι σε κοινωνίες με πατριαρχικές δομές οι γυναίκες υφίστανται κακοποίηση επειδή θεωρούνται υποδεέστερες των ανδρών. «Βέβαια, οι γυναίκες θέλουν το ξύλο τους για να στρώσουν. Χρειάζεται για να μην σου παίρνουν τον αέρα…», επισφραγίζει με τα λόγια του 24χρονος κρατούμενος.

Ο κύκλος της βίας

Οι γυναίκες δεν κακοποιούνται συνεχώς ούτε σε τυχαία χρονικά διαστήματα, αλλά υπάρχει ένας καθορισμένος κύκλος συμβάντων με τρεις διακριτές φάσεις, σύμφωνα με τη σύλληψη της Walker (1987) για την κυκλική θεωρία της ενδοοικογενειακής βίας.

Στην πρώτη φάση, της αυξανόμενης έντασης, σημειώνονται μικρής έντασης επεισόδια κακοποίησης, όπως σπρωξίματα, απειλές, λεκτικές προσβολές και απόδοση ευθυνών στο θύμα. Η γυναίκα προσπαθεί να ηρεμήσει το δράστη με τεχνικές που θεωρεί επιτυχείς, γίνεται υποχωρητική, περιποιητική ή κρατά απόσταση, προσπαθεί να τον πείσει ότι ο θυμός του είναι δικαιολογημένος, αποδίδοντάς τον σε εξωτερικούς παράγοντες. Αρνείται την πραγματικότητα της κατάστασης για να τον εμποδίσει να την κακοποιήσει περισσότερο και πείθει τον εαυτό της ότι με αυτόν τον τρόπο ελέγχει τη συμπεριφορά του δράστη. Αυτός, όμως, παρακινείται από την παθητική αποδοχή της βίαιης συμπεριφοράς του και δεν καταβάλλει προσπάθεια να ελέγξει τον εαυτό του. Έτσι, με αφορμή κάποιο εξωτερικό ερέθισμα, και ενώ έχει συσσωρευτεί ένταση, έρχεται ως συνέπεια η έκρηξη, η οποία προκαλείται συχνά από τις ίδιες τις γυναίκες όταν δεν αντέχουν πλέον το φόβο και την ένταση από την αναμονή της.

Στη δεύτερη φάση, της έκρηξης, η οποία διαρκεί από 2 έως 24 ώρες, χάνεται ο έλεγχος και υπάρχουν σοβαρά επεισόδια κακοποίησης. Ο δράστης ξεκινά με την πρόθεση «να συνετίσει» τη γυναίκα του, προκαλώντας συχνά φθορές στο χώρο και κατόπιν επιτιθέμενος στην ίδια, η οποία καταλήγει σοβαρά κακοποιημένη. Η αναμονή της φάσης αυτής προκαλεί στρες στη γυναίκα, η οποία γίνεται αγχώδης, αισθάνεται κατάθλιψη, έχει αϋπνία ή ανορεξία, αίσθηση κούρασης ή υπερέντασης, πονοκεφάλους, ταχυπαλμίες, στομαχόπονους. Όταν συμβεί το επεισόδιο, η γυναίκα προσπαθεί να μην τον προκαλέσει περισσότερο. Δεν αισθάνεται τόσο τον πόνο όσο το συναίσθημα της παγίδευσης και της αποστασιοποίησης από την επίθεση. Μετά το αρχικό σοκ, έρχεται η άρνηση για ό,τι έχει συμβεί.

Σπάνια στο στάδιο αυτό οι θυματοποιημένες γυναίκες ζητούν βοήθεια, και μόνο όταν χρήζουν ιατρικής περίθαλψης. Όταν, όμως, απευθύνονται σε χώρους νοσηλείας, τις περισσότερες φορές αλλάζουν τα αίτια των τραυμάτων τους και καλύπτουν το δράστη.

Συχνά παρουσιάζουν κατάθλιψη, επιθυμούν την απομόνωση και νιώθουν ότι κανείς δεν μπορεί να τις προστατεύσει. Δεν απευθύνονται στην αστυνομία εξαιτίας του φόβου διασυρμού τους και της αμφισβήτησης για την αποτελεσματικότητα των κατασταλτικών μηχανισμών. Έτσι, μόλις το 13,3% καταγγέλλει το περιστατικό, όπως καταδεικνύει έρευνα του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου που πραγματοποιήθηκε στη Λέσβο και δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή. Σημαντικό, επιπλέον, είναι το γεγονός ότι το 59% των κακοποιημένων γυναικών δέχεται παθητικά την κακοποίηση και μόλις ένα 10,2% παίρνει διαζύγιο.

Τρίτη είναι η φάση της ευγενικής και μεταμελημένης συμπεριφοράς, η οποία χαρακτηρίζεται ως η «πλάνη του παραδείσου». Κατά τη διάρκεια αυτής η μεταμέλεια του δράστη γίνεται αποδεκτή από το θύμα, ενώ χαρακτηριστική είναι η αλλαγή συμπεριφοράς του. Ο ίδιος ζητά τη συνδρομή του οικογενειακού και φιλικού περιβάλλοντος για να την κρατήσει, ενώ οι γυναίκες από εκεί που ήταν βέβαιες ότι επιθυμούν να πάψουν να είναι θύματα υπαναχωρούν και αισθάνονται ότι ευθύνονται και οι ίδιες, επαναλαμβάνοντας φράσεις όπως «Με χτύπησε, αλλά είμαι σίγουρη πως το έκανε επειδή με αγαπάει». Προσκολλημένες στην αξία του γάμου και της οικογένειας, πιστεύουν πως είναι χρέος τους να βοηθήσουν το δράστη, φοβούμενες ότι μπορεί να βλάψει τον εαυτό του εάν τον εγκαταλείψουν.

Ωστόσο, καθώς ο χρόνος περνάει, ο κύκλος της βίας επανεμφανίζεται όλο και πιο συχνά, ακόμα πιο έντονος και επικίνδυνος.

Τα αίτια

«Φτωχό φαγητό, κρύο, λιγοστά ρούχα. Είχαμε και τους τσακωμούς... Ο μπαμπάς τσακωνόταν με τη μαμά συνέχεια. Έχω ζήσει τη βία της οικογένειας», υποστηρίζει ο Δ.Ζ.. Η κακή οικονομική κατάσταση της οικογένειας, η αδυναμία κάλυψης των βασικών αναγκών του ζευγαριού και κατ’ επέκταση της οικογένειας, η αδυναμία κάλυψης των απαιτήσεων για τροφή, ένδυση, μόρφωση, οδηγούν σε έντονους τσακωμούς οι οποίοι πολλές φορές καταλήγουν σε ξυλοδαρμό.

Το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο των γονέων αποτελεί έναν επιπλέον παράγοντα που αυξάνει τις πιθανότητες για εκδήλωση του φαινομένου της κακοποίησης, λόγω έλλειψης παιδείας. Οι μορφωμένοι γονείς, χωρίς αποκλείονται οι εξαιρέσεις, προσπαθούν μέσω διαλόγου να επιλύσουν τις διαφορές τους και δεν καταφεύγουν με την ίδια ευκολία σε κάποια μορφή βίας προκειμένου επιβάλουν τις απόψεις τους.

Επιπλέον παράγοντα αποτελούν τα επαγγελματικά προβλήματα που προκαλούν άγχος στον άντρα και συναισθηματική φόρτιση, ωθώντας τον συχνά στη χρήση αλκοόλ κάτι που τον οδηγεί πιο εύκολα σε βίαιο ξέσπασμα στη γυναίκα και τα παιδιά του, όπως επιβεβαιώνει 20χρονος έγκλειστος στις Φυλακές Ανηλίκων του Αυλώνα: «Ο μπαμπάς αλκοολικός, πίνει 4 μπουκάλια κρασί την ημέρα. Η μαμά μεγαλώνει πολλά παιδιά.. οκτώ… […] Πήρε τον πατέρα μου που τη χτυπούσε αλύπητα και συνέχεια. Εν τω μεταξύ, είναι ωραία γυναίκα και αυτός έφυγε με μια πατσαβούρα τελικά. Γυρνούσε για να δείρει τη μάνα μου και μετά έφευγε για 3-4 μέρες, ξαναγυρνούσε, χτυπούσε, έβριζε, έσπαγε ό,τι έβρισκε, ξαναέφευγε…».

Σε περίπτωση δε που η κοινωνική θέση της γυναίκας είναι ανώτερη, λόγω μόρφωσης ή επαγγελματικής σταδιοδρομίας, στον άντρα γεννιούνται συναισθήματα μειονεξίας που τον οδηγούν να επιβληθεί βίαια στη γυναίκα του προς αυτοεπιβεβαίωση. Στην περίπτωση αυτή, η κακοποίηση είναι πιο έντονη και τα αποτελέσματα χειρότερα.

Σύμφωνα, με τη Δρ. εγκληματολογίας Δέσποινα Σβουρδάκου, «Ο άνδρας υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας και θύμα ενδοοικογενειακής βίας όταν ήταν μικρός. Μεγαλώνοντας, πράττει ό,τι έχει βιώσει και σύμφωνα με τα δικά του οικογενειακά πρότυπα», γεγονός που αποτελεί αφενός παράγοντα που οδηγεί στην οικογενειακή βία, αφετέρου αποτέλεσμα αυτής, αφού συμβάλλει στην αναπαραγωγή του φαινομένου.

Τα αποτελέσματα

Ξυλοδαρμοί,μώλωπες, σωματικές βλάβες, βαριές σωματικές βλάβες που μπορεί να έχουν ως επακόλουθο το θάνατο του θύματος είναι τα εμφανή αποτελέσματα της κακοποίησης στην οικογένεια. Όμως, δεν είναι τα μοναδικά.

«Δεν είναι το ξύλο. Είναι ο τρόπος και το μελάνιασμα που γινόταν στην ψυχή και όχι στο σώμα μου», υποστηρίζει ο Α.Β.. Η απουσία νηνεμίας στην οικογένεια προξενεί επιπλέον πληθώρα ψυχολογικών προβλημάτων στους νέους, οι οποίοι παραιτούνται από τη μόρφωση, καταλήγουν να διακατέχονται από απογοήτευση, οδηγούνται σε κοινωνικό αδιέξοδο και στερούνται σεβασμού και δημιουργικότητας σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο. Σύμφωνα με το Φ.Γ., «Όλα από την οικογένεια μου ξεκινάνε. Έχω τόσα απωθημένα και όταν με θυμάμαι παιδί, οι παλμοί της καρδιάς μου ανεβαίνουν, εκνευρίζομαι, κακιώνω και αρχίζω και κατηγορώ τους γονείς μου , ειδικά τη μητέρα μου. Παιδάκι μου, εγώ... εγώ τη μητέρα μου τη μισώ!! Ξέρεις τι πάει να πει τη μισώ... Αυτή φταίει για όλα , όλα...Τις κακίες που έχω από μικρός, τα κόμπλεξ... με αντιμετώπιζαν με τον πιο άσχημο τρόπο. Ειδικά η μητέρα μου. Ξέρεις τι κακομεταχείριση έχω "φάει"; Νιώθω άχτι, μίσος , για τη μάνα μου και για 'όλες τις γυναίκες... και γω για να τις τιμωρώ και να τις ξεφτιλίζω πηγαίνω κάθε μέρα και με άλλη... Έτσι... γιατί δεν αξίζουν για τίποτ' άλλο. μόνο για το κρεβάτι... και αν βρίσκομαι εδώ δίπλα σου είναι γιατί μου την έστησε μια γυναίκα...». Σε αρκετές δε περιπτώσεις, στρέφονται στα ναρκωτικά και την ομοφυλοφιλία, λόγω απουσίας ανδρικών προτύπων.

«Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις εκείνες, στις οποίες το θύμα, η γυναίκα ή το παιδί, γίνεται θύτης και τότε αντιστρέφονται οι ρόλοι και τα αποτελέσματα. Το θύμα γίνεται θύτης για να γλυτώσει από το δυνάστη και πράττει το αδίκημα της ανθρωποκτονίας. Το ίδιο μπορεί να γίνει και από την πλευρά των παιδιών, με αποτέλεσμα την πατροκτονία», δηλώνει η Δρ. εγκληματολογίας Δέσποινα Σβουρδάκου και επιβεβαιώνει με τη μαρτυρία του ο Α.Β. «Σε κάποια φάση το "έλυσα". Πήγε πάλι να απλώσει το χέρι του και "παίξαμε μπουνιές", ήρθαμε στα χέρια. Ε... Αυτό ήταν, από τότε άλλαξαν τα πράγματα και οι ρόλοι μας».

Αίτιο και ταυτόχρονα αιτιατό αποτελεί το ίδιο το φαινόμενο της κακοποίησης εντός της οικογένειας, καθώς παιδιά που έχουν βιώσει αυτό το είδος βίας και έχουν υπάρξει θύματα των γονέων τους, όταν δημιουργήσουν τις δικές τους οικογένειες, αναπαράγουν όσα έχουν ζήσει και γίνονται οι ίδιοι θύτες, καταδυναστεύοντας τα υπόλοιπα μέλη. «Εγώ άμα νευριάσω δεν ξέρω τι κάνω. Χτυπάω, βαράω ό,τι και όποιον βρω. […] Βέβαια και ο μπαμπάς είναι νευρικός. Βαράει και τη μαμά κι εμάς…», λέει 18χρονος κρατούμενος.

Αντιμετώπιση- ενημέρωση

Η βία στους κόλπους της οικογένειας αποτελεί πραγματικότητα που επιβεβαιώνεται από πληθώρα προσωπικών μαρτυριών και στατιστικών στοιχείων, τα οποία δεν αντανακλούν το φαινόμενο σε όλη του την έκταση, καθώς τα θύματα στις περισσότερες περιπτώσεις σιωπούν από φόβο, ντροπή και αίσθημα ενοχής, χωρίς να καταγγέλλουν τα περιστατικά κακοποίησής τους.

Το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας, το οποίο έχει πολιτικές, κοινωνικές, πολιτισμικές και οικονομικές προεκτάσεις, θα πρέπει να ερμηνεύεται βάσει της διερεύνησης του προφίλ τόσο του δράστη όσο και του θύματος, ώστε να προλαμβάνεται ή ακόμα και να αντιμετωπίζεται τόσο η καταχρηστική όσο και η θυματοποιημένη συμπεριφορά. Επιπλέον, υπόψη πρέπει να λαμβάνονται τα ιδιαίτερα δομικά χαρακτηριστικά του θεσμού του γάμου και των ρόλων που αναλαμβάνουν τα δύο φύλα, οι πολιτισμικές δομές της κοινωνίας, τα χαρακτηριστικά της μάθησης συμπεριφορών και των ρόλων ανάλογα με το φύλο, καθώς και των σχέσεων εξουσίας.

Η δεύτερη φάση του «κύκλου της βίας» αποτελεί την πλέον γόνιμη για διαγνωστικές και βοηθητικές παρεμβάσεις, ενώ κατά τη διάρκεια αυτής υπάρχει το ενδεχόμενο να ζητηθεί από τη γυναίκα κάποια βοήθεια.

Σπουδαίο ρόλο διαδραματίζουν τα κέντρα υποδοχής κακοποιημένων γυναικών και παιδιών, τα οποία προσπαθούν να επουλώσουν τις πληγές και να αλλάξουν τη δυστυχισμένη τους ζωή, αλλά και οι τηλεφωνικές γραμμές υποστήριξής τους. Βοηθούν τα θύματα να σπάσουν τη σιωπή τους και να ανεξαρτητοποιηθούν, ξεκινώντας από την αρχή βασισμένα στις δικές τους δυνάμεις και ικανότητες.

Ωστόσο, δεν πρέπει να παραβλέπεται το γεγονός ότι η μόρφωση, η πνευματική καλλιέργεια και η ωριμότητα των γονέων είναι βασικοί παράγοντες για την αποφυγή της ενδοοικογενειακής βίας.

Τέλος, οι πολεμικές τέχνες αποτελούν λύση για τις γυναίκες που κακοποιούνται, προκειμένου αμυνθούν, εντός των νομίμων ορίων, σε μια άδικη επίθεση, η οποία προσβάλλει τη σωματική ακεραιότητα και αξιοπρέπεια τόσο των ιδίων όσο και των παιδιών τους.

Info:

• Γραμμές SOS (80111188881),
• Γενική Γραμματεία Ισότητας (2104112091),
• Κέντρο Έρευνας Θεμάτων Ισότητας (ΚΕΘΙ- 2310517959),
• Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης (197)
• Το Χαμόγελο του Παιδιού (2103306140)

Σε συνεργασία με τον blogger Demon (http://bloggy-beep-beep.blogspot.com)

Προστασία ή καταδυνάστευση;

Σκεφτόμαστε ελεύθερα και επαναστατικά σήμερα;

Προλαβαίνουμε να σκεφτούμε ή τρέχουμε όλη μέρα κάθε μέρα για τα πάντα και ξεχνάμε να επεξεργαστούμε τι συμβαίνει γύρω μας, αρκούμενοι στα όσα εξαντλημένοι βλέπουμε το βράδυ στην τηλεόραση;

Για εκείνους που η κριτική σκέψη παραμένει και έχουν κάτι να πουν, το ερώτημα είναι κατά πόσο στη δημοκρατία που βιώνουμε είναι ο καθένας ελεύθερος να πει όσα σκέφτεται;

Υπάρχουν όρια στο λόγο; Βλέπουμε πως ναι! Υπάρχουν όρια στην Τέχνη; Κι από αυτό έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.

Και ποιος θέτει τα όρια, είπαμε;

Νόμους παράγει η καθεστηκυία τάξη. Με ποια κριτήρια; Τις δικές της αντιλήψεις που είναι άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο συντηρητικές –συντηρητικές, πάντως, σίγουρα για να διατηρεί τη σοβαροφάνειά της!- και σαφώς τα συμφέροντά της.

Ποιος μπορεί να μου πει ότι δεν θα πω αυτό που θέλω ή αυτό που σκέφτομαι- όχι πως και να μου το πει θα το κάνω, αφού είμαι φύσει πνεύμα αντιλογίας;

Ποιος και κυρίως γιατί μπορεί να μου στερήσει την παρακολούθηση κάποιας εκπομπής που γουστάρω; Δεν έχω το δικαίωμα ή την ικανότητα να κρίνω η ίδια, να επιλέξω;

Το Σύνταγμα έρχεται σε δύο παραγράφους των δύο γραμμών η καθεμιά να κατοχυρώσει την ελευθερία του λόγου και να καταδικάσει τη λογοκρισία, αλλά, μες στην ειρωνεία, σε έκταση μιας σελίδας, θέτει το ίδιο τις προϋποθέσεις για την άσκηση αυτής της ελευθερίας. Ναι μεν, αλλά, δηλαδή….

Πρέπει να βάλεις φρένο σε όσα σκέφτεσαι και θες να πεις στο γυαλί, γιατί υπενοικιάζεις ραδιοσυχνότητες του Κράτους, που αφενός βολεύεται από τα λεφτά του καναλάρχη και συνεχίζει να του δίνει άδειες λειτουργίας, αφετέρου, όμως, θίγεται η ηθική του ΕΣΡ όταν δεν διατηρείται η ποιοτική στάθμη των προγραμμάτων της TV.

Ενοχλείται από την αισθησιακή παρουσίαση του Δελτίου καιρού συγκεκριμένου καναλιού και από την κατώτερη ποιότητα εκπομπής που ικανοποιεί εκείνον τον τηλεθεατή που αρέσκεται να παρακολουθεί ζωές άλλων μέσα από την κλειδαρότρυπα. Να τονιστεί ότι αυτοί οι άλλοι έχουν πλήρη συνείδηση της αυτοέκθεσής τους και κερδίζουν το κατιτί τους στο τέλος.

Διατηρείται, ταυτόχρονα, όμως, εδώ και χρόνια άλλη εκπομπή που εκμεταλλεύεται ανθρώπους με προβλήματα ψυχολογικά και πνευματικά.

Δεν προσβάλλεται από εκπομπές των οποίων η κλειδαρότρυπα βρίσκεται σε πόρτες διασήμων, ούτε από τη στάθμη εκπομπών που θέλουν τη γυναίκα αντικείμενο παρατήρησης από τους άντρες, μοιραία γλάστρα κοινώς, και φορτωμένη ένα κάρο ακόμα σεξιστικές προσβολές, τις οποίες- φευ!- η ίδια όχι μόνο αποδέχεται, αλλά απολαμβάνει κιόλας.

Η αναπαραγωγή, όμως, τέτοιων φυλετικών στερεοτύπων δεν προσκρούει στη μικροαστική αντίληψη της πατριαρχικής κοινωνίας της οποίας μετέχει το ΕΣΡ!

Και τελικά το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής:

Αφού δεν υπάρχουν όρια στη σκέψη και αυτή είναι η μόνη που δεν ποινικοποιείται, γιατί να υπάρχουν όρια στην έκφραση των σκέψεων μέσω του λόγου;

Μήπως με τον τρόπο αυτό επιδιώκονται να τεθούν όρια στην ίδια τη σκέψη;

Αναλογικά με όσα υποστηρίζει ο Ο. Wilde για τις συμβουλές, το μόνο καλό που μπορεί ο καθένας να κάνει με μια σκέψη είναι να τη μοιραστεί.

Γιατί, λοιπόν, να μην έχει απεριόριστα αυτό το δικαίωμα;

Νικητής του προχτεσινού debate ο «Κανένας».

Για τους ίδιους τους συμμετέχοντες, άλλως ειπείν, όλοι βγήκαν νικητές και εξέφρασαν την επομένη την ικανοποίησή τους.

Μειωμένη ήταν η ακροαματικότητα των φετινών παράλληλων μονολόγων των πολιτικών αρχηγών, οι οποίοι, ωστόσο, πήγαν καλά «διαβασμένοι» στην τηλεμαχία της Πέμπτης που έλαβε χώρα στη ΝΕΤ και σε διακαναλική σύνδεση, πριν τις Ευρωεκλογές.

Όλγα Τρέμη (MEGA), Νίκος Ευαγγελάτος (ΑΝΤ1), Αιμίλιος Λιάτσος (STAR), Ανδρέας Κωνσταντάτος (ALTER), Αντώνης Σρόιτερ (ALPHA), Σία Κοσιώνη (ΣΚΑΪ) κάθισαν απέναντι από τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων που εκπροσωπούνται στο ελληνικό Κοινοβούλιο, Κώστα Καραμανλή, Γιώργο Παπανδρέου, Αλέκα Παπαρήγα, Αλέκο Αλαβάνο και Γιώργο Καρατζαφέρη, ενώ το συντονισμό ανέλαβε η Μαρία Χούκλη (ΝΕΤ). Από τη διαδικασία εμφανής ήταν η απουσία των εκπροσώπων των λοιπών υποψήφιων κομμάτων.

Ειδικές εκπομπές με πολιτικούς αναλυτές, εκπροσώπους κομμάτων, διευθυντές εφημερίδων, επικοινωνιολόγους και δημοσιογράφους προηγήθηκαν και ακολούθησαν για την ανάλυση των όσων διαδραματίστηκαν σε ένα debate αυτοαναφορικό, χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις, με αυτοσκοπό τη διεξαγωγή του. Οι ερωτήσεις γενικόλογες και άνευ ουσίας, περιστράφηκαν γύρω από τον άξονα των εσωτερικών ζητημάτων της χώρας. Ο λόγος περί Ευρώπης περιορισμένος σε επίπεδο αναφοράς, ενώ η σκανδαλολογία και τα πολιτικά ευφυολογήματα είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Οι θέσεις των πολιτικών αρχηγών δεν διέφεραν από κοινοβουλευτικές προεκλογικές, ήταν, όμως, αφενός προσαρμοσμένες στη διαφορετική πολιτικοοικονομική συγκυρία, αφετέρου διανθισμένες με ωραιολογίες και προεκλογικές δεσμεύσεις.

Το μεντιακό «προϊόν» της βραδιάς ήταν αποτέλεσμα κόπου πολλών ανθρώπων. Καταρχήν εκείνων του Μεγάρου Μαξίμου που καθόρισαν το θεματικό πλαίσιο των ερωτήσεων στις οποίες κλήθηκαν να απαντήσουν οι αρχηγοί. Επικοινωνιολόγων, image makers, συμβούλων και πολλών άλλων. Και να μην παραβλέπουμε τον κόπο των ίδιων των πολιτικών αρχηγών, οι οποίοι διάβασαν καλά τις ερωτήσεις και παπαγάλισαν άριστα τις απαντήσεις, συμμορφούμενοι στα όσα όριζε η κλεψύδρα. Σημειωτόν ότι ο χρόνος που είχαν στη διάθεσή τους ήταν ελάχιστος για οποιονδήποτε φυσιολογικό άνθρωπο θέλει να αναπτύξει επαρκώς τη θέση του γύρω από συγκεκριμένο θέμα, πόσο μάλλον για πολιτικούς.

Ποιος ο λόγος διεξαγωγής, επομένως, μιας τέτοιας στημένης τηλεμαχίας; Οι θέσεις των κομμάτων σε φλέγοντα θέματα βρίσκονται διατυπωμένες στο πολιτικό τους πρόγραμμα και εκτίθενται καθ΄ όλη την προεκλογική περίοδο με κάθε ευκαιρία (κανονικά θα έπρεπε να ήταν δυνατό να ειπωθεί ότι τις βλέπουμε καθημερινά να γίνονται πράξη, αλλά αυτό δεν ξέρω αν ακούγεται ουτοπικό ή απλώς σύντομο ανέκδοτο). Η ακροαματικότητα παρατηρήθηκε μειωμένη σε σχέση με το 2004, αφού οι πολίτες φαίνεται πως έχουν βαρεθεί τα «παπαγαλάκια». Είδηση από τα λεχθέντα δεν προέκυψε, παρά τις ενίοτε φιλότιμες προσπάθειες των δημοσιογράφων. Στο τέλος, και οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι που συμμετείχαν, δια στόματος Μαρίας Χούκλη, δεσμεύτηκαν σε προσπάθεια μεταβολής των συνθηκών και όρων διεξαγωγής του debate. Και ποια η λογική διατήρησής τους;

Σε αντίθεση με την καλοστημένη παράσταση που «ανέβηκε» την Πέμπτη, στις 3 Ιουνίου διοργανώνεται ένα άλλο debate, διαδικτυακό αυτή τη φορά, με συμμετοχή Υποψήφιων Ευρωβουλευτών από έξι κόμματα. Οι ερωτήσεις τίθενται και ψηφίζονται από τους ίδιους τους πολίτες, οι καλεσμένοι, οι οποίοι θα βρίσκονται στον ίδιο χώρο με παρουσία κοινού, θα απαντήσουν, μέσω live internet video, όλοι στις ίδιες 6 έως 8 ερωτήσεις. Οι απαντήσεις τους δε, οφείλουν να περιέχουν την ευρωπαϊκή διάσταση των ζητημάτων. Για περισσότερες πληροφορίες: http://live.deb8.gr/. Ίδωμεν…

«Μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις», λέει μια κινέζικη παροιμία.
Πολλές εικόνες σχολιάζουν με χιούμορ και σαρκασμό τόσο ελληνική όσο και τη διεθνή επικαιρότητα με πόσες λέξεις ισούνται;
Απλή μέθοδος των τριών; Ή μήπως χάνεται το μέτρημα;
Ο «καλός» γελοιογράφος, πρέπει να διαθέτει «ακρίβεια χειρούργου και ένστικτα χασάπη», λέγεται.
Η δηκτικότητα και τα χτυπήματα πάνω από τη ζώνη στη φαρέτρα.
Αίσθηση του χιούμορ ο βασικός οπλισμός.
Η υπερβολή βασικό χαρακτηριστικό της Τέχνης.
Μιας Τέχνης διόλου απρόσιτης, αλλά σε απόσταση αναπνοής, κατανοητής στον καθένα και σε καθημερινή βάση.
Μαυρόασπρες αφαιρετικές φιγούρες, ξεθωριασμένα χρώματα, πολύ έντονα χρώματα, αυτοτελείς ιστορίες, μεμονωμένα σκίτσα κατακλύζουν εφημερίδες, περιοδικά, διαδίκτυο….
Συνοδεύουν τα «γκρίζα» και μονότονα απαισιόδοξα άρθρα.
- Γιατί γκρίζα έχει καταλήξει η καθημερινότητα και οι ειδήσεις αφορούν όλους τους τόνους του.
Χρώμα, λοιπόν, αν όχι στο μάτι, στη σκέψη σίγουρα.
Χιλιάδες λέξεις.
Για αποκωδικοποίηση των εικόνων, μια ματιά στο www.cartoonists.gr είναι καλή αρχή.
Καλή διασκέδαση…
Ψυχαγωγία, μάλλον…
Ίσως προβληματισμό;

Επιχειρηματικές αλλαγές και «άνοιγμα» της παραδοσιακής δημοσιογραφίας, με σκοπό την επιβίωση των εφημερίδων στην ψηφιακή εποχή.

Ηλεκτρονικές εκδόσεις εφημερίδων στο Διαδίκτυο και σε κινητά τηλέφωνα, χρήση πολυμέσων και εγκαθίδρυση διαδραστικής σχέσης δημοσιογράφων- αναγνωστικού κοινού, προκειμένου οι εφημερίδες βγουν αλώβητες από την οικονομική κρίση και ανταποκριθούν στην εξάπλωση των νέων μορφών ενημέρωσης.

«Το μέλλον της δημοσιογραφίας είναι ψηφιακό και αυτό σημαίνει ότι οι δημοσιογράφοι θα πρέπει να μάθουν να λειτουργούν με ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο από αυτό που λειτουργούσαν ως σήμερα», υποστήριξε ο Jim Roberts, διευθυντής της διαδικτυακής έκδοσης των New York Times κατά την εισήγησή του στην εκδήλωση του προγράμματος “Megaron Plus” του Μεγάρου Μουσικής υπό τον τίτλο «Η δημοσιογραφία στην εποχή του Διαδικτύου». Η υφιστάμενη οικονομική κρίση και η εξάπλωση των νέων μορφών ενημέρωσης ασκούν τεράστιες πιέσεις στα Μ.Μ.Ε., με καθημερινό το φαινόμενο των χρεοκοπιών εφημερίδων, των απολύσεων και των δραστικών περικοπών εξόδων για τους περισσότερους δημοσιογραφικούς οργανισμούς, ανέφερε. Οι Νew Υork Τimes, εξήγησε, προκειμένου αντιμετωπίσουν τις επιχειρηματικές αυτές προκλήσεις έχουν επενδύσει κόπο και χρήματα στην κατασκευή της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας, παρέχοντας καινοτόμες υπηρεσίες για την πληρέστερη και πιο σύγχρονη ενημέρωση των αναγνωστών, όπως πολυμεσικά εργαλεία, βίντεο και φωτογραφίες. Ο αριθμός ιστοσελίδων στις Η.Π.Α. ανέρχεται σε εκατομμύρια και ο αριθμός των αναγνωστών είναι διαρκώς αυξανόμενος, τόνισε ο κ. Roberts. Η ανανέωση των πληροφοριών που παρέχονται στην ηλεκτρονική έκδοση των Νew Υork Τimes γίνεται σε εικοσιτετράωρη βάση και αυτές δεν αντλούνται πλέον μόνο από τις παραδοσιακές ίδιες πηγές, αλλά και από διάφορα ιστολόγια ή ανταγωνιστικούς ιστοτόπους, ενώ ενθαρρύνεται διαρκώς η συμμετοχή του αναγνωστικού κοινού. Πέραν της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας, υπάρχει και η τεχνολογία της ανάγνωσης της σελίδας μέσω κινητού τηλεφώνου, με τις αναγνωσθείσες σελίδες σε κινητά τηλέφωνα να αγγίζουν τα 37.000.000 τον περασμένο μήνα, ολοκλήρωσε.

«Οι εφημερίδες είναι σημαντικό τμήμα οποιασδήποτε ελεύθερης και δημοκρατικής κοινωνίας. Είναι υποχρέωσή μας να διατηρήσουμε ζωντανές τις εφημερίδες» ήταν η θέση της Lydia Aguirre, διευθύντριας της ηλεκτρονικής έκδοσης της ισπανικής εφημερίδας Εl Ρais. Για την επιβίωσή τους στην εποχή της ψηφιακής ενημέρωσης είναι επιβεβλημένες πολλές αλλαγές στις εφημερίδες και τους δημοσιογραφικούς οργανισμούς. Παρατήρησε δε με έκπληξη την εξής διαφορά μεταξύ ισπανικής και ελληνικής πραγματικότητας: στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης, στην Ελλάδα οι εκδότες ζητούν βοήθεια από τους επιχειρηματίες, όταν στην Ισπανία δημοσιογράφοι και εκδότες ζητούν από κοινού συνδρομή, οργανωμένοι σε συντεχνίες εργαζομένων. Η Εl Ρais, μετά την «έκρηξη» του Διαδικτύου, άλλαξε το επιχειρηματικό της μοντέλο, αλλά και τον τρόπο λειτουργίας των εργαζομένων σε αυτή δημοσιογράφων. «Τα πάντα άλλαξαν, το τοπίο απορυθμίστηκε εντελώς και οι κανόνες του ανταγωνισμού άλλαξαν. Οι πηγές της ενημέρωσης πολλαπλασιάστηκαν, σε εκρηκτικό βαθμό. Με τη βοήθεια του Διαδικτύου μπορεί κάποιος να διαβάσει όλες τις εφημερίδες του κόσμου. Ταυτόχρονα, υπάρχουν εκατομμύρια ιστολόγια και ιστοσελίδες που συναθροίζουν ειδήσεις. Πολλές από τις ιστοσελίδες αυτές αποκομίζουν κέρδη χρησιμοποιώντας τις ειδήσεις που εμείς συλλέξαμε. Με λίγα λόγια, οι εφημερίδες πληρώνουν ακριβά για να έχουν τους ρεπόρτερ τους στη Γάζα ή στα άλλα 'καυτά' σημεία του πλανήτη και τη δουλειά των δημοσιογράφων αυτών την εκμεταλλεύονται συναθροιστές ειδήσεων στο Διαδίκτυο, όπως το Google Νews, για να αποκομίζουν μεγάλα κέρδη», είπε, κλείνοντας, η κυρία Aguirre.

«Παλιότερα από τη μία πλευρά ήταν οι δημοσιογράφοι που εμφανίζονταν ως εμπειρογνώμονες και ειδικοί και από την άλλη οι απρόσωποι αναγνώστες που διάβαζαν όσα έγραφαν οι δημοσιογράφοι, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να σχολιάσουν ή να απαντήσουν σε αυτά. Τα τελευταία χρόνια το Διαδίκτυο άλλαξε εντελώς αυτό το παρωχημένο πρότυπο» και οι εφημερίδες, προσβλέποντας στην επιβίωση αποφάσισαν να «ανοίξουν» τα δημοσιεύματά τους στο σχολιασμό των αναγνωστών, υποστήριξε η Georgina Henry, διευθύντρια του διαδικτυακού τόπου ‘Comment is Free’ της βρετανικής εφημερίδας Τhe Guardian. Η μονόδρομη επικοινωνία μεταξύ δημοσιογράφων και αναγνωστών, στην εποχή του Διαδικτύου μεταβλήθηκε σε μια σχέση διαδραστική. Το 'Comment is Free' προσφέρει στους αναγνώστες του τη δυνατότητα άμεσου σχολιασμού για περιστατικά της επικαιρότητας, για ρεπορτάζ και αναλύσεις της εφημερίδας, καθώς και την ευχέρεια ανταλλαγής απόψεων με δημοσιογράφους ή άλλους αναγνώστες, ενώ περιλαμβάνει διευρυμένες απόψεις από δημοσιογράφους, bloggers και αναγνώστες- σχολιαστές. «Θέλαμε να ανοίξουμε ένα ζωντανό διάλογο με τους αναγνώστες», ανέφερε, και ο μεγάλος αριθμός τόσο σχολίων όσο και αναγνωστών που ανταποκρίνονται στο εγχείρημα αποτελεί απόδειξη της επιτυχίας του. «Έχουμε τακτικούς σχολιαστές, που πολλές φορές κάνουν πολύ ενδιαφέροντα σχόλια, δίνοντας νέα διάσταση στη συζήτηση. Επίσης, φιλοξενούμε πολλούς bloggers ακαδημαϊκούς, ακτιβιστές, επιστήμονες και περιβαλλοντολόγους που σχολιάζουν την επικαιρότητα και δημοσιεύουν τις απόψεις τους», υπογράμμισε η κυρία Henry.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της 6ης Μαΐου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με τη χορηγία του κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης και σε συνεργασία με το Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου. Συμμετείχαν εκπρόσωποι διεθνών Μέσων Ενημέρωσης και ακαδημαϊκοί, ενώ τη συζήτηση συντόνισε ο Δημήτρης Ψυχογιός, καθηγητής στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου και διευθυντής του δικτυακού τόπου του «Βήματος».