2029

10^η Μαΐου 2029

«Καλημέρα, Έλλη. Η ώρα είναι 08:00΄. Ώρα να σηκωθείς! Η θερμοκρασία στο σπίτι είναι στους 30^ο C. Ο καιρός έξω αίθριος, η θερμοκρασία στους 27^ο C. Η κίνηση στους δρόμους, ως συνήθως, αραιή. Εκτιμώμενος χρόνος άφιξης στην εργασία σου 10΄. Ο καφές σου είναι έτοιμος στην καφετιέρα και το νερό για ντους στους 25^ο C. Έχεις κάποια ιδιαίτερη προτίμηση σε μουσικό κομμάτι να σε συνοδεύσει όσο θα ετοιμάζεσαι;». «Μμμμμμμμ…Καλημέρα, Άννυ. Σ’ ευχαριστώ. Βάλε να παίζει κάτι από τα παλιά, σε παρακαλώ».

Κάθομαι λίγο στο κρεβάτι. Μ’ αρέσει ακόμα να ξυπνάω νωρίς. Νιώθω ότι έχω μπροστά μου όλη την ημέρα. Η Άννυ, το πλέον εξελιγμένο δείγμα ηλεκτρονικού οικιακού βοηθού τεχνητής νοημοσύνης, έχει ανοίξει τις κουρτίνες και από το γυάλινο τοίχο απέναντι από το κρεβάτι μου διαγράφεται η πόλη που έχει αρχίσει να ξυπνά. Σηκώνομαι, μετά πέντε λεπτά και κατευθύνομαι στην κουζίνα. Βάζω μια κούπα καφέ που μου έχει ετοιμάσει η ηλεκτρονική μου φίλη και αρχίζω να ετοιμάζομαι για δουλειά.

«Άννυ. Βάλε να ακούσω τις πρωινές ειδήσεις, σε παρακαλώ».

«Ο πρωθυπουργός της χώρας μεταβαίνει σήμερα το απόγευμα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, προκειμένου παραστεί στην Παγκόσμια Συνάντηση Πρωθυπουργών, κατά την οποία θα συζητηθούν καίρια περιβαλλοντικά ζητήματα που ταλανίζουν τον Πλανήτη μας. Η παρατεταμένη ξηρασία και οι δυσοίωνες προβλέψεις για περαιτέρω αύξηση της θερμοκρασίας, πέραν των 1,5^ο έως 5,5^ο C που υπολογιζόταν την τελευταία εικοσαετία, είναι πρώτα στην ατζέντα της συνάντησης. Πίσω στην Ελλάδα, οι φήμες για πρόωρες εκλογές εξακολουθούν, με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ξεκινά περιοδεία σε επαρχιακές πόλεις. Ο καιρός σήμερι.....». Ο.Κ., Άννυ, μουσική σε παρακαλώ. «Έλλη, σε πέντε λεπτά περνά ο συρμός του ΜΕΤΡΟ. Καλύτερα να βιαστείς». Πάλι, ξεχάστηκα. Παίρνω το σακάκι μου και βγαίνω από το σπίτι. Πράγματι όμορφο πρωινό. Περπατώ ως τη στάση του ΜΕΤΡΟ στους απέραντους πεζοδρόμους της πόλεις. Τα λουλούδια δεξιά και αριστερά στα παρτέρια, τα οποία οριοθετούν τη λωρίδα στην οποία κινούνται τα ηλιακά λεωφορεία, μυρίζουν Μάη. Μόνο πεζοί και ποδήλατα στην πόλη.

Λίγα χρόνια πριν, να περπατάς πρωί 9.00 η ώρα στην Πανεπιστημίου ήταν αδιανόητο. Αυτοκίνητα ακίνητα, τροχονόμοι να σφυρίζουν, προσπαθώντας να βάλουν σε τάξη τα αυτοκίνητα, μηχανάκια να κάνουν ελιγμούς ανάμεσα στα Ι.Χ. και να ανεβαίνουν στα πεζοδρόμια, ελισσόμενα ανάμεσα στους τολμηρούς πεζούς, ταξί στις λεωφορειολωρίδες, λεωφορεία κολλημένα στην κίνηση, καυσαέριο, βαβούρα, άγχος. Μετά το τέλμα στο οποίο έφτασε η πόλη, χωρίς εργασιακές θέσεις, χωρίς διαθέσιμες ποσότητες βασικών προϊόντων, χωρίς ποιότητα ζωής, πολλοί επέστρεψαν στην επαρχία, με τη συνδρομή δε του κρατικού προϋπολογισμού. Άλλαξαν πολλά.

Φτάνω στο ΜΕΤΡΟ. Σε πέντε λεπτά στο γραφείο. 12^ος όροφος. Καλημερίζω και προχωρώ. Φτάνω στο γραφείο μου και ανοίγω υπολογιστή. Πρώτη κίνηση να βάλω ραδιόφωνο. Πλέον οι σταθμοί είναι μόνο μέσω Διαδικτύου. Ανοίγω το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο. Απαντώ στα mail. Δεύτερη κούπα καφέ και διατρέχω τις σημερινές ηλεκτρονικές εφημερίδες. Δουλεύω στο blog μου, στη συνέχεια. Απολαμβάνω τη διαδραστικότητα στην πληροφόρηση. Πάντα διαβάζω πρώτα τα σχόλια των αναγνωστών μου. Μ’ αρέσει να μαθαίνω και να βλέπω διαφορετικούς τρόπους σκέψης και νοοτροπίες. Πριν είκοσι χρόνια το δημιούργησα. Και έκτοτε το ενημερώνω διαρκώς. Αρχίζω την έρευνα στο Διαδίκτυο. Πληροφορίες για να εμπλουτίσω τα θέματα της εκπομπής μου. Επιλογή τραγουδιών, ενημέρωση για την επικαιρότητα, οι πλέον πρόσφατοι τίτλοι στα e-books, νέες κυκλοφορίες σε mpx. Ρίχνω μια τελευταία ματιά στο blog μου. Στέλνω το υλικό στον κεντρικό υπολογιστή απ’ όπου θα εκπέμψω.

Τελευταία ματιά στην πόλη.

Μόλις τελειώσω να φύγω μια βόλτα στην παραλία.

Όσο ωραία κι αν είναι, η πόλη ακόμη πνίγει.

Μπαίνω στο στούντιο.

«Καλησπέρα! Είναι λίγα λεπτά μετά τις δώδεκα και είστε συντονισμένοι στο ενημερωτικό web radio της πόλης. Για το επόμενο δίωρο στη συντροφιά σας η Έλλη Μιχαήλ…».