Φαινόμενο με διεθνείς διαστάσεις που πλήττει τα τελευταία χρόνια και την Ελλάδα αποτελεί η παράνομη διακίνηση και εμπορία ανθρώπων με σκοπό τη σεξουαλική ή οικονομική τους εκμετάλλευση. Περισσότεροι από 1.800.000 άνθρωποι πέφτουν κάθε χρόνο θύματα της σύγχρονης αυτής μορφής δουλεμπορίου, ενώ τις 40.000 φτάνει ο αριθμός τους στη χώρα μας ετησίως, σύμφωνα με εκτιμήσεις ΜΚΟ*. Γυναίκες και παιδιά, μάλιστα, έχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά θυματοποίησης.
Ιστορίες βασανιστηρίων, εξευτελισμού, εξαθλίωσης, άκριτης παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για χιλιάδες γυναίκες από την Αλβανία, τη Νιγηρία, την Ουκρανία, την Ρουμανία, την Ρωσία κ.α. βρίσκονται πίσω από τον όρο trafficking, που καθιερώθηκε το 2000 από τα Ηνωμένα Έθνη για να αποδώσει την Εμπορία Ανθρώπων- Σωματεμπορία.
«Γυναίκες και κορίτσια πωλούνται ως σκλάβες. Απειλούνται, ξυλοκοπούνται, υφίστανται βιασμούς και ουσιαστικά φυλακίζονται από τους ιδιοκτήτες τους. Έχοντας μεταξύ των πελατών στρατιωτικούς και αστυνομικούς των διεθνών δυνάμεων, φοβούνται πάρα πολύ να το σκάσουν και οι αρχές δεν τις βοηθούν», επισημαίνει η Διεθνής Αμνηστία.
Η 17χρονη Μαρία ήρθε από την Ρουμανία στην Ελλάδα για να δουλέψει ως σερβιτόρα σε ένα κατάστημα στην Αθήνα, όπως της είχε πει 43χρονη συμπατριώτισσά της. Βρέθηκε στην Κρήτη να εργάζεται σε μπαρ κρατώντας παρέα στους πελάτες και όντας υποχρεωμένη να έρχεται σε σεξουαλική επαφή μαζί τους. «Το πρώτο βράδυ που πήγα στο μαγαζί η Μαρίνα, που έκανε κουμάντο, μου είπε ότι θα κάνω παρέα στους πελάτες και θα πληρώνομαι ανάλογα με τα ποτά που θα με κερνάνε. Συγκεκριμένα, στα τέσσερα ποτά που θα με κερνούσαν οι πελάτες, εγώ θα έπαιρνα 3€. Ακόμη, μου είπε ότι θα πρέπει αναγκαστικά να έρχομαι σε σεξουαλική επαφή με τους πελάτες του καταστήματος, με όποιον με θέλει, γιατί έπρεπε να ξεχρεώσω τα 200€ που κόστισε το ταξίδι μου και είχε πληρώσει η Aλίνα [σ.σ. 43χρονη Ρουμάνα]. Η Mαρίνα μου είπε πως είμαι υποχρεωμένη να δουλεύω τρεις μήνες για το κατάστημα για να ξεπληρώσω τα έξοδα του ταξιδιού στην Ελλάδα. Για κάθε πελάτη με τον οποίο ερχόμουν σε σεξουαλική επαφή μου έδινε 25€. Η Μαρίνα μου φώναζε πολύ για να πηγαίνω με τους πελάτες και εγώ τη φοβόμουν. Είχε νεύρα πολλά και μας φώναζε συνέχεια. Ψυχολογικά μας καταπίεζε. Ήθελε συνέχεια να γνωρίζουμε ποιος έκανε κουμάντο στο μαγαζί και για ποιο λόγο είμαστε εκεί. Όσο καιρό δούλευα εκεί μάζεψα 1000€ τα οποία έστειλα στη μητέρα μου στην Ρουμανία», είπε ένα χρόνο περίπου πριν στον Ανακριτή Ρεθύμνου.
Η Άλις, από τη Νιγηρία αυτή τη φορά, ήρθε στην Ελλάδα για να δουλέψει. Εφοδιασμένη με πλαστά έγγραφα και ακολουθώντας τις οδηγίες που της είχαν δώσει βρέθηκε σε ένα διαμέρισμα στην Αθήνα όπου της εξήγησαν το σκοπό για τον οποίο την είχαν φέρει. «Με βίαζαν κατ' εξακολούθηση και με κρατούσαν κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο όλη την ημέρα. Μόνο στην τουαλέτα με άφηναν να πάω. Με υποχρέωναν να έρχομαι σε σεξουαλική επαφή όλες τις μέρες του μήνα με πέντε έως δέκα πελάτες την ημέρα. Μου έδιναν φαγητό όταν ήμουν ‘καλό κορίτσι‘, αλλιώς με άφηναν νηστική για μέρες», λέει η ίδια.
Παρόμοιες είναι και οι εμπειρίες της Μαργαρίτας, μιας 13χρονης από την Αλβανία που πουλήθηκε για σεξουαλική δουλεία από τη μητέρα της και τον πατριό της. «Πέρασα τα σύνορα για την Ελλάδα με τα πόδια. Από εκεί η μητέρα μου με έφερε σε ένα ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας και με άφησε. Με χτυπούσαν, με βίαζαν, δεν μου έδιναν να φάω και με ανάγκαζαν να δουλέψω ως ιερόδουλη», θυμάται.
Ο εκφοβισμός, οι απειλές, η εκμηδένιση της προσωπικότητάς τους, ο ξυλοδαρμός αυτών των γυναικών επαναλαμβάνονται στην προσωπική ιστορία κάθε μίας. «Υπάρχουν ιστορικά τα οποία είναι πάρα πολύ βαριά. Άσχημα βασανιστήρια, καθημερινοί ξυλοδαρμοί και βιασμοί, πολλές μεταπωλήσεις από τον έναν ιδιοκτήτη στον άλλον. Και η ψυχολογική κατάσταση μιας γυναίκας να μην είναι πια η επιβαρυμένη ψυχολογική κατάσταση με ένα μετατραυματικό stress, να είναι μια ανοιχτή ψύχωση ή μια πολύ σοβαρή κατάθλιψη. Αυτό που έχουμε δει πολλές φορές και μου κάνει εντύπωση είναι ότι όταν πρωτοέρχονται σε μας, είναι σαν να είναι ημιάυλες, σα να είναι λίγο φαντάσματα, σαν να περιφέρουν τον εαυτό τους. Έχουν σταματήσει να κατοικούν το σώμα τους για να μπορέσουν να αντέξουν αυτήν την κατάσταση και έχουν πάρει κάποια απόσταση ψυχολογική, το οποίο είναι ένας μηχανισμός αμυντικός, βεβαίως, αλλά μακροπρόθεσμα δεν είναι λειτουργικός», επισημαίνει η Ευανθία Ρούσου, κλινική ψυχολόγος του καταφυγίου «Κλίμακα» που φιλοξενεί γυναίκες θύματα trafficking ή ενδοοικογενειακής βίας.
Ο φόβος κυριαρχεί. Από τα χιλιάδες θύματα Εμπορίας Ανθρώπων – Σωματεμπορίας στη χώρα μας μόλις 125 καταγράφονται για το έτος 2009 στα επίσημα στατιστικά που προέρχονται από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Πρόκειται συνήθως για κοπέλες που συλλαμβάνονται σε αστυνομικές επιχειρήσεις. Σε σπάνιες περιπτώσεις βρίσκουν οι ίδιες το θάρρος να απευθυνθούν στην Αστυνομία. «Δεν λειτουργεί η προστασία μαρτύρων… για να μιλήσει το θύμα και να μη φοβάται. Έτσι, το θύμα φοβάται όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για την οικογένειά του… Κοπέλα-θύμα και σωματέμπορος κάθονται πλάι-πλάι στο εδώλιο. Αυτό είναι τρομερό… Η ελληνική κοινωνία φέρνει μεγάλη ευθύνη… Πάντως αυτό που βλέπουμε είναι πάντα πολύ λιγότερο από αυτό που πραγματικά υπάρχει», υποστήριξε πρόσφατα σε συνέντευξή της η Εισαγγελέας Μαρία Μαλλούχου αρμόδια για υποθέσεις trafficking.
«Θέλω να τιμωρηθούν όλοι, αλλά να μην το μάθουν ότι το είπα, γιατί τους φοβάμαι. Δεν θέλω να μάθουν ότι εγώ τους κατήγγειλα. Δεν θέλω να πάω στα δικαστήρια γιατί φοβάμαι πολύ», λέει από τη δική της σκοπιά η 17χρονη Μαρία από την Ρουμανία που κατάφερε να καταγγείλει στις αστυνομικές αρχές όσα τις συνέβαιναν.
Το 81% των θυμάτων προέρχονται από την Ρουμανία, τη Βουλγαρία, την Ρωσία και τη Νιγηρία, ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό των δραστών που έχουν συλληφθεί είναι Έλληνες και ακολουθούν Ρουμάνοι και Βούλγαροι.
Το trafficking, όμως, δεν εξαντλείται στην πορνεία, τη βιομηχανία του σεξ και την πορνογραφία. Εκατομμύρια παιδιά εμπλέκονται παγκοσμίως σε μορφές εξαναγκαστικής εργασίας, δουλείας ή επαιτείας. Κάποια πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης ή μετατρέπονται σε στρατιώτες - πολεμιστές στο πλευρό ένοπλων ομάδων. Άλλα γίνονται θύματα εμπορίας των οργάνων τους, ενώ κορίτσια έως 13 ετών, συνήθως από την Ασία και την Ανατολική Ευρώπη, διακινούνται ως νύφες κατά παραγγελία.
Ο τζίρος σε παγκόσμιο επίπεδο από την εμπορία των γυναικών φτάνει τα 7 τρισεκατομμύρια ετησίως, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ. Το ετήσιο κέρδος ανά θύμα ξεπερνά τις 67.000 δολάρια στις βιομηχανοποιημένες χώρες και τα 10.000 σε Ασία και Αφρική, καθιστώντας το trafficking το πιο προσοδοφόρο έγκλημα, μετά το εμπόριο όπλων και ναρκωτικών.
Ιστορίες βασανιστηρίων, εξευτελισμού, εξαθλίωσης, άκριτης παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για χιλιάδες γυναίκες από την Αλβανία, τη Νιγηρία, την Ουκρανία, την Ρουμανία, την Ρωσία κ.α. βρίσκονται πίσω από τον όρο trafficking, που καθιερώθηκε το 2000 από τα Ηνωμένα Έθνη για να αποδώσει την Εμπορία Ανθρώπων- Σωματεμπορία.
«Γυναίκες και κορίτσια πωλούνται ως σκλάβες. Απειλούνται, ξυλοκοπούνται, υφίστανται βιασμούς και ουσιαστικά φυλακίζονται από τους ιδιοκτήτες τους. Έχοντας μεταξύ των πελατών στρατιωτικούς και αστυνομικούς των διεθνών δυνάμεων, φοβούνται πάρα πολύ να το σκάσουν και οι αρχές δεν τις βοηθούν», επισημαίνει η Διεθνής Αμνηστία.
Η 17χρονη Μαρία ήρθε από την Ρουμανία στην Ελλάδα για να δουλέψει ως σερβιτόρα σε ένα κατάστημα στην Αθήνα, όπως της είχε πει 43χρονη συμπατριώτισσά της. Βρέθηκε στην Κρήτη να εργάζεται σε μπαρ κρατώντας παρέα στους πελάτες και όντας υποχρεωμένη να έρχεται σε σεξουαλική επαφή μαζί τους. «Το πρώτο βράδυ που πήγα στο μαγαζί η Μαρίνα, που έκανε κουμάντο, μου είπε ότι θα κάνω παρέα στους πελάτες και θα πληρώνομαι ανάλογα με τα ποτά που θα με κερνάνε. Συγκεκριμένα, στα τέσσερα ποτά που θα με κερνούσαν οι πελάτες, εγώ θα έπαιρνα 3€. Ακόμη, μου είπε ότι θα πρέπει αναγκαστικά να έρχομαι σε σεξουαλική επαφή με τους πελάτες του καταστήματος, με όποιον με θέλει, γιατί έπρεπε να ξεχρεώσω τα 200€ που κόστισε το ταξίδι μου και είχε πληρώσει η Aλίνα [σ.σ. 43χρονη Ρουμάνα]. Η Mαρίνα μου είπε πως είμαι υποχρεωμένη να δουλεύω τρεις μήνες για το κατάστημα για να ξεπληρώσω τα έξοδα του ταξιδιού στην Ελλάδα. Για κάθε πελάτη με τον οποίο ερχόμουν σε σεξουαλική επαφή μου έδινε 25€. Η Μαρίνα μου φώναζε πολύ για να πηγαίνω με τους πελάτες και εγώ τη φοβόμουν. Είχε νεύρα πολλά και μας φώναζε συνέχεια. Ψυχολογικά μας καταπίεζε. Ήθελε συνέχεια να γνωρίζουμε ποιος έκανε κουμάντο στο μαγαζί και για ποιο λόγο είμαστε εκεί. Όσο καιρό δούλευα εκεί μάζεψα 1000€ τα οποία έστειλα στη μητέρα μου στην Ρουμανία», είπε ένα χρόνο περίπου πριν στον Ανακριτή Ρεθύμνου.
Η Άλις, από τη Νιγηρία αυτή τη φορά, ήρθε στην Ελλάδα για να δουλέψει. Εφοδιασμένη με πλαστά έγγραφα και ακολουθώντας τις οδηγίες που της είχαν δώσει βρέθηκε σε ένα διαμέρισμα στην Αθήνα όπου της εξήγησαν το σκοπό για τον οποίο την είχαν φέρει. «Με βίαζαν κατ' εξακολούθηση και με κρατούσαν κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο όλη την ημέρα. Μόνο στην τουαλέτα με άφηναν να πάω. Με υποχρέωναν να έρχομαι σε σεξουαλική επαφή όλες τις μέρες του μήνα με πέντε έως δέκα πελάτες την ημέρα. Μου έδιναν φαγητό όταν ήμουν ‘καλό κορίτσι‘, αλλιώς με άφηναν νηστική για μέρες», λέει η ίδια.
Παρόμοιες είναι και οι εμπειρίες της Μαργαρίτας, μιας 13χρονης από την Αλβανία που πουλήθηκε για σεξουαλική δουλεία από τη μητέρα της και τον πατριό της. «Πέρασα τα σύνορα για την Ελλάδα με τα πόδια. Από εκεί η μητέρα μου με έφερε σε ένα ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας και με άφησε. Με χτυπούσαν, με βίαζαν, δεν μου έδιναν να φάω και με ανάγκαζαν να δουλέψω ως ιερόδουλη», θυμάται.
Ο εκφοβισμός, οι απειλές, η εκμηδένιση της προσωπικότητάς τους, ο ξυλοδαρμός αυτών των γυναικών επαναλαμβάνονται στην προσωπική ιστορία κάθε μίας. «Υπάρχουν ιστορικά τα οποία είναι πάρα πολύ βαριά. Άσχημα βασανιστήρια, καθημερινοί ξυλοδαρμοί και βιασμοί, πολλές μεταπωλήσεις από τον έναν ιδιοκτήτη στον άλλον. Και η ψυχολογική κατάσταση μιας γυναίκας να μην είναι πια η επιβαρυμένη ψυχολογική κατάσταση με ένα μετατραυματικό stress, να είναι μια ανοιχτή ψύχωση ή μια πολύ σοβαρή κατάθλιψη. Αυτό που έχουμε δει πολλές φορές και μου κάνει εντύπωση είναι ότι όταν πρωτοέρχονται σε μας, είναι σαν να είναι ημιάυλες, σα να είναι λίγο φαντάσματα, σαν να περιφέρουν τον εαυτό τους. Έχουν σταματήσει να κατοικούν το σώμα τους για να μπορέσουν να αντέξουν αυτήν την κατάσταση και έχουν πάρει κάποια απόσταση ψυχολογική, το οποίο είναι ένας μηχανισμός αμυντικός, βεβαίως, αλλά μακροπρόθεσμα δεν είναι λειτουργικός», επισημαίνει η Ευανθία Ρούσου, κλινική ψυχολόγος του καταφυγίου «Κλίμακα» που φιλοξενεί γυναίκες θύματα trafficking ή ενδοοικογενειακής βίας.
Ο φόβος κυριαρχεί. Από τα χιλιάδες θύματα Εμπορίας Ανθρώπων – Σωματεμπορίας στη χώρα μας μόλις 125 καταγράφονται για το έτος 2009 στα επίσημα στατιστικά που προέρχονται από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Πρόκειται συνήθως για κοπέλες που συλλαμβάνονται σε αστυνομικές επιχειρήσεις. Σε σπάνιες περιπτώσεις βρίσκουν οι ίδιες το θάρρος να απευθυνθούν στην Αστυνομία. «Δεν λειτουργεί η προστασία μαρτύρων… για να μιλήσει το θύμα και να μη φοβάται. Έτσι, το θύμα φοβάται όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για την οικογένειά του… Κοπέλα-θύμα και σωματέμπορος κάθονται πλάι-πλάι στο εδώλιο. Αυτό είναι τρομερό… Η ελληνική κοινωνία φέρνει μεγάλη ευθύνη… Πάντως αυτό που βλέπουμε είναι πάντα πολύ λιγότερο από αυτό που πραγματικά υπάρχει», υποστήριξε πρόσφατα σε συνέντευξή της η Εισαγγελέας Μαρία Μαλλούχου αρμόδια για υποθέσεις trafficking.
«Θέλω να τιμωρηθούν όλοι, αλλά να μην το μάθουν ότι το είπα, γιατί τους φοβάμαι. Δεν θέλω να μάθουν ότι εγώ τους κατήγγειλα. Δεν θέλω να πάω στα δικαστήρια γιατί φοβάμαι πολύ», λέει από τη δική της σκοπιά η 17χρονη Μαρία από την Ρουμανία που κατάφερε να καταγγείλει στις αστυνομικές αρχές όσα τις συνέβαιναν.
Το 81% των θυμάτων προέρχονται από την Ρουμανία, τη Βουλγαρία, την Ρωσία και τη Νιγηρία, ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό των δραστών που έχουν συλληφθεί είναι Έλληνες και ακολουθούν Ρουμάνοι και Βούλγαροι.
Το trafficking, όμως, δεν εξαντλείται στην πορνεία, τη βιομηχανία του σεξ και την πορνογραφία. Εκατομμύρια παιδιά εμπλέκονται παγκοσμίως σε μορφές εξαναγκαστικής εργασίας, δουλείας ή επαιτείας. Κάποια πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης ή μετατρέπονται σε στρατιώτες - πολεμιστές στο πλευρό ένοπλων ομάδων. Άλλα γίνονται θύματα εμπορίας των οργάνων τους, ενώ κορίτσια έως 13 ετών, συνήθως από την Ασία και την Ανατολική Ευρώπη, διακινούνται ως νύφες κατά παραγγελία.
Ο τζίρος σε παγκόσμιο επίπεδο από την εμπορία των γυναικών φτάνει τα 7 τρισεκατομμύρια ετησίως, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ. Το ετήσιο κέρδος ανά θύμα ξεπερνά τις 67.000 δολάρια στις βιομηχανοποιημένες χώρες και τα 10.000 σε Ασία και Αφρική, καθιστώντας το trafficking το πιο προσοδοφόρο έγκλημα, μετά το εμπόριο όπλων και ναρκωτικών.
*Τα στοιχεία προέρχονται από το Παγκόσμιο δίκτυο ΜΚΟ EPCAT που δραστηριοποιείται σε 75 χώρες καταπολεμώντας την εμπορία παιδιών).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου